üç ana bölüm altında toplam on sekiz öyküden oluşan kitabı, Hayvan Hikayeleri’nin hemen ardından, aynı kitaba devam eder gibi okudum. elimde tüm öyküleri olsaydı da ara vermeden okumaya devam edebilseydim keşke. iniş çıkışlarla, temel duygular için dahi verilen açıklayıcı bilgilerle ve akıcı iç konuşmalarla zenginleşen öyküler aynı anda vurucu ve derli toplu.
okurken sık sık “bunları nasıl yazmış?” diye düşündüren yazar hakkında (en azından benim tanımaya başladığım kadarıyla hikayeciliği hakkında) şunu söyleyebilirim: gerçekten başarılı bir anlatıcı cortazar. anlattığı (her neyse) tüm yoğunluk ve detaya rağmen fazla değil, kısa olmasına rağmen az değil. bunu başarmak da hiç ama hiç kolay değil. anlatılandan ziyade anlatılma şekline dikkat eden okuyucuyu hayal kırıklığına uğratmayacak bir yazar diye düşünüyorum. kendisini -başka hikayeleriyle- daha iyi tanımak istiyorum :)
