Özel Hayatın Tarihi 2 Sözleri ve Alıntıları
Özel Hayatın Tarihi 2 sözleri ve alıntılarını, Özel Hayatın Tarihi 2 kitap alıntılarını, Özel Hayatın Tarihi 2 en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
1177' de Arnoul de Monceau adına kaleme alınan ve daha önce akraba onayı uygulamasını doğrulaması açısından değindiğimiz belgenin uzun girişinde evliliğin saygınlığı vurgulanır; burada açıkça hedef alınanlar, eşitlikçi, neredeyse serbestlik yanlısı propagandalarıyla erkek düzenine başkaldıran kadınları kışkırtan heretiklerdir. Erkek, aşk adına -belgenin başlıca amacı budur- karısına dulluk geliri olarak Laon kentinin geçiş parasını bağışlar. Ama bir atasözünde de belirtildiği gibi; bu gelir "yatakta" kazanılır, dullukta tahsil edilir.
Sayfa 161
Gözün görmediğini gönül istemez
İnsan bitlerini sevdiğine ayıtlatır
Namuslu adamı evden kaçıran üç şeydir: çatısız ev, tüten baca, kavgacı kadın.
Kalbin parçalansa da evleneceksin.
Aile baskısı evlilik döneminde artar. Evlilik sadece ilgili kişinin özel kararına bırakılamayacak kadar önemli bir meseledir. Birinci soru: evlenmeli mi, evlenmemeli mi? Bu sorunun cevaplandırılmasında ailenin katkısının büyük olduğu düşünülür. Bir çok delikanlı (en azından varlıklı çevrelerde) fazla masraflı, can sıkıcı ve zahmetli olduğu gerekçesiyle evlilikten kaçınır. Bu duruma üzülen Alberti, kararlı olunmasını öğütler: "Gençleri ikna yoluyla, tartışarak, ödüllendirerek, her türlü yönteme veya hileye başvurarak evlendirmek gerekir." Bunu son derece sağlam gerekçelere dayanan söylevler izler. Evlerde bu konuda sayısız tartışma çıktığını, öfke patlaması yaşandığını, gözyaşı döküldüğünü tahmin edebiliriz. Kızlar konusunda bu kadar incelik gösterilmez. Caterina hayat boyu iffetlilik yemini ettiğini annesine açıklayıp kökünden kazıttığı saçlarını gösterdiğinde, Monna Lapa küplere biner. Herkes öfkelenir; sitemlerle azarların sonu gelmez. Caterina ikaz edilir: "Kalbin parçalansa da evleneceksin." Ardından, yatak odasından, kilitten, özgürlükten mahrum edilip hizmetçi olarak mutfağa gönderilir. Mesele kız kadar aileyi de ilgilendirmektedir: mükemmel bir genç kızdır, başarılı bir evlilik yapması, "soylu bir damat" getirmesi beklenir.
Yaşlılık aynı dönemin insanları için değişken bir gerçekliktir. Dante yaşlılığın kırk beş yaşında başladığını söyler. Palmieri ise elli altı yaşında; öncesinde erkeklik gücünden söz eder. Bunlar, düşüşün sonunu değil başını oluştııran yaşlılık dönemiyle ilgilidir. Bizim yaşlılık dediğimiz çöküntü dönemi (dönemin terimi) hem Dante'nin, hem Palmieri'nin nazarında yetmiş yaşında başlar. Yaşlılığı kırk beş, hatta elli altı yaşında başlatmak, babalar, hatta genç babalar nüfusuna tecavüz anlamına gelir; çünkü 1427 yılında Toscana'da bir yaşından küçük bebeği olan babaların yaşları otuzdan elliye değişir ve ortalama yaşları da kırktır. Elli altı yaşındaki bir erkek, kendi soyadını taşıyan torunlarını, oğullarının çocuklarını yeni görmeye başlar. Dolayısıyla hedef kitlemiz, altmış beş-yetmiş yaş ve üstü, yaşlılığın getirdiği duygu ve davranışları gerçekten temsil eden asıl yaşlılar olmalıdır.
Özel hayat, gözyaşlarının ayrıcalıklı mekanı gibi görünmekte. Başkalarının yanında çok ağlanır mı? Bilemiyoruz. Şurası kesin ki, ölüm, kavuşma, keder ve mutluluk anlarında herkes evinde bol bol gözyaşı döker. Özel bir duyarlılık mı? Evet, ama daha ziyade özel hayata özgü lisan. Hiç şüphesiz, mektuplar ve öykücüler -bilhassa gözyaşianna çok
Genç yaşta ve acı çekerek ölmek her çağa mahsustur, ama 1348-1350 yıllarından sonra Avrupa'ya dalga dalga yayılan salgın hastalıklar vakitsiz ve acılı ölümlerin sayısını arttırır; bu ölümlerin iyice sarsıcı olmasının, duyarlılıkları şiddetlendirmesinin nedeni, en küçükleri, en masumları seçmesi ve onları kendi evlerinde, özel hayat denilen ve daima daha kenarda, daha korunaklı, mahremiyete, yalnızlığa ve huzura adanmış gibi görünen dünyada yakalamasıdır.
XIII. Yy Avrupası Evlilik
Erkek, karısının üç parmağına kutsanmış evlilik halkasını takar. Bu yüzük, kadını şeytanın saldırılarından uzak tutacaktır; kilise kuramına göre, yüzük aşk ve sadakat adına teslim edilir, ama iki tarafın karşılıklı yüzük takması ancak XVI. yüzyıldan sonra görülür. XII. yüzyıla ait yasaların ikisinde, yüzük takıldıktan sonra kadın kocasının önünde secdeye varır; daha sonra, bunun yerine eşleri birlikte rahibin ayaklarına fırlatma teşebbüsü kondu - ama bu kadarı aşırıya kaçmaktı ve törenleri benimsetme girişiminde deneme-yanılmalan hesaba katma konusunda uzman olan Kilise, törenin, şüphesiz daha birçokları gibi yerel bir gelenekten ibaret olan bu bölümünü tamamen atmayı tercih etti
Tristan'ın gece serüvenleri bu ihtimali akla getirir. Kaçma isteğini bileyen rahatsız edici bir yakınlık. Aşk maceralarında pencerenin oynadığı rolü biliriz: mutlu bir evliliği olmayan kadınlar, pencerede kurtuluş hayalleri kurar. Bu kadınlar, tıpkı bu erkekler gibi açık hava insanıdır; uzun bir süre kapalı kaldıklarında boğulurlar, bir çıkış ararlar.
XIII.-XVI. yüzyıllar arasında Caskonya'dan Baltık Denizi'ne ve Orta Avrupa'ya, bira ve şarap tüketimindeki hissedilir artış gibi göstergelere bakılırsa, büyük veba salgınından kurtulanlar ve torunları, hiç değilse belirli bölgelerde daha iyi maddi hayat şartlarından yararlanmışlardır. İnşaatlarda ödenen gerçek ücretler, hastanelerde yatan hastaların günlük yemekleri, XV. yy ortasında Arles'da L. Stouff tarafından incelenen kalori bakımından dengeli beslenme, bütçelerin eskisi kadar kısıtlı olmadığı ve yiyeceklerin besin değerine daha fazla özen gösterildiği izlenimini uyandırır; bu genel izlenim, sakatların, dilencilerin toplandıkları ara sokakları, boş arazilerde ve aşırı kalabalık kentlerde kol gezen sefaleti, silahlı baskınların ve milislerin kurbanlarını, en iyi beslenen kesimin bile salgın hastalıklara direnemediğini unutturmamalıdır. Till Eulenspiegel gibi birçokları için iyi yemek, eksikliği zengin mutfaklarının kokusuyla doldurulan kesintili bir gerçekliktir; Düşler Ülkesi, her şeyin yendiği, doyurulmamış hazların hayali alanıdır; ancak Rabelais'nin alemleri, tesadüfi de olsalar bütün sosyal grupların paylaştığı sosyalleşme törenlerini yücelten bir geleneğin içinde yer alır. Bedenin doğal işlevlerinden yeme ve içme, ister evde olsun, ister handa, başkalarıyla yapılan bir şeydir; aynı testiden içmek, arada nezaketin kurulması için yeterlidir: Önce kim içecektir? Emmanuel Le Roy Ladurie "sıkışıklık kültürü"nden söz eder
Aynalar. Otoportrenin icadıyla resme insan muammasının fazladan bir boyutu katılmış oldu. Tıpkı kilit taşını yontan ustalar gibi, yüzlerini tanıtma dürtüsüne kapılrruş sayısız ressam vardır; önceleri, resmettikleri dindar toplulukların ve kalabalıkların arasına süzüldüler: Sir John Donne için yapılan altar panosunda bir sütunun arkasındaki meraklı Hans Memling; görüştüğü nüfuzlu Floransalıların kibirli tavrına bürünmüş Botticelli. Daha sonra, ilk defa sipariş vereni saf dışı bırakan güçlü akımın etkisiyle ressamlar tek başlarına kendi portrelerini çizdiler. Bir otoportrenin seyirci üzerindeki etkisi ressamın kendisiyle ilişkisinin, şeffaflık alanına aynayı katmasından kaynaklanır; otoportre, bir bakış ve bir kaç işaretle kendine ilişkin bir romanın taslağını oluşturur. Alman düşünce tarihindeki uzun tıpatıp benzerler (Doppelganger) dizisini başlatan Albrecht Dürer kendi portresini en az sekiz kere çizmiş, henüz on dört yaşındayken ayna karşısında kendini sorgulamaya girişmiştir. Dürer'in üç yağlıboya otoportresi, Ortaçağ sonu ve Rönesans'ta içe bakışın tarihinde temeltaşlarıdır, mahremiyete üç bakış, ruhsal bir yolculuğun üç anı.
Duyduğum rivayet doğruymuş meğer,
Kızıl saçlı barışsever olmazmış.
Hepsi şiddet yanlısı: kanıtını gözümle gördüm!
Özel hayat her şeyden önce ev hayatı, aile hayatıdır. Ailenin, özel hayatın çekirdeğini oluşturduğu konusunda herkes hemfikirdir. Ev, yuva, yani en vazgeçilmez ve sıcak özel alan, çoğunlukla dar bir çevre olarak algılanır. Yine Paolino'ya göre ev, erkek, karısı ve çocukları ile vazgeçilmez kabul ettiği bir tek hizmetkardan ibaret olmalıdır. Paolino'dan 120 yıl sonra, L.B. Alberti de aileyi aynı özlü topluluk olarak tanımlar. Koca, çocuklar, eş, hizmetkar ve hizmetçiler: "İşte aile dediğimiz şey."