İnsan neden boşlukta hisseder ki?
Bu yaşadığım hayatın ne kadarı bana ait?
Duygular nedir? Ben ne hissediyorum?
Büyürken yaşadığımız bize yoğun duygular yaşatan her olay, yaralarımızı oluşturur. Bu yaraları tekrar almamak için verdiğimiz ilk tepki kendimizi korumaya alıp benzer olaylardan kaçmaktır. Nasıl bir döngüdür ki ne kadar kaçarsak kaçalım hep benzer olaylar çıkar karşımıza ve aynı duyguları tekrar tekrar yaşarız. Ne zaman ki kaçmak yerine olduğu gibi kabul edip yola devam etmeyi tercih ederizişteo zaman hayatımız değişmeye başlar. Onlar bizi, biz yapan özelliklerimizdir aslında. Yara aldığımız yerden ışık girer, özümüze giden yol aydınlanır. Ben neden bunları yaşıyorum? Neden böyle hissediyorum? Bu başıma gelenlerde, neyi öğrenmem gerekiyor? Hangi inancım, hangi yaram beni aynı döngülerin içerisine çekiyor? Bu soruların cevaplarını ancak kendimize sorduğumuzda, üzerine düşünmeye başladığımızda bulabiliriz. Hayatımız, kalbimizden geçenleri sözcüklerle ifade edebildiğimizde anlamlanır. Ancak o zaman yaralarımızdan çiçek açarız. Özüm’ün de kendine olan yolculuğu böyle başladı.
Siz de satır aralarında kendinizi keşfetmeye ne dersiniz?
