Hayatımın olumsuzlukları arasında duvarlara çarpa çarpa ilerlerken tam da olması gerektiği anda karşıma çıkan güzel kitap,seni yazan iyi ki yazmış ve sen iyi ki karşıma çıkmışsın. Konusu açısından değil ama verdiği mesaj açısından hayatıma da zihnime de bambaşka bir perde açtın. Yaşadığım şu zor döneme rağmen “bir kez daha sana şükürler olsun rabbim. Evet,zor bir dönem geçiriyorum ama çok şükür ki dibe vurmadım henüz. Hala oynayabileceğim hamlelerim var. Ve biliyorum ki;inanırsam ve çabalarsam,elimdekini almanın karşılığında bana daha iyisini vereceksin. “ dememe bir vesile oldu bu kitap. Hem de bu sefer canı gönülden inanarak söyledim. Başka bir kitapta,hasta bir kızın babası şöyle dua ediyordu:”bugün hasta olarak uyanmana çok sevindim. Çünkü hastaysan,hala yaşıyorsun demektir.”. Çıktığım uzun hayat yolcuğunun yarısına bile gelmeden geri dönüyor olabilirim baba ocağına ama canım sağ hala.
Gelelim kitaba;ismine bakınca aşk kitabı gibi dursa da çerez diye anılan kitapları andırsa da aslında çok özel bir konusu var:Meme kanseri. Müthiş inandırıcı bir olay çerçevesi içinde vermiş yazar. hayatlarında yaraları olan 4 kadının bir rastlantı eseri bir araya gelerek birbirlerinin yaralarına çare olmalarını ve birbirlerine umudu aşılamalarını çok akıcı bir biçimde yazmış yazar. Tek kötü kısmı;ani tarih atlamaları...ama bu bile akıcılığı bozamamış. Uzun lafın kısası; tutunduğunuz dal umutsa ve hala nefes alıyorsanız başarabileceğinizi görmeye ihtiyacınız varsa,mutlaka okuyun. Pişman olmayacaksınız.
