Pinokyo okuma öğrenmek için okula gidecekti. Onun yerine kimi haylazlıklar yapıp okula gidemedi. Buna rağmen aylar sonra “Gece Mavisi Saçlı Kız”ın mezar taşını okuyabildi. Nerede söktü okumayı bu Pinokyo?
Bu detaydan sonra gelelim kitaba. Her ne kadar bir çocuk klasiği okumuş olsam da kitabın sonundaki yazılardan anlaşıldığı üzere Collodi,Pinokyo’nun içerisine bolca sembolik mesaj sığdırmış. Bu mesajları iyi okuyabilmek için İtalya’nın o dönemki politik durumuna hakim olmak gerekir. Ben yalnızca çocukların -ve elbette büyüklerin- açısından bakıyorum. Bu eserde ideal çocuğun resmi çiziliyor adeta. Haylaz Pinokyo,seçimleri ve yaptıklarıyla her zaman hak ettiğini buluyor. Belki de bu zamanın çocuklarında eksik olan taraf budur. Davranışlarının sonuçlarını göremiyorlar maalesef,aileler koruyucu olduklarını zannederek onlarda kötü huylar oluşmasına neden oluyorlar. Pinokyo’da çalışmaya gücün yetiyorsa dilenmek ayıp,aç bile olsan başkasının malına el uzatmaya hakkın yok,komşunun ceketini çalan gömleksiz ölür,yalan söyleyenin burnu uzar,kötü arkadaş insanı yoldan çıkarır,tecrübeye her zaman saygı duyulur… Ve ne olursa olsun her zaman tükenmez bir merhamet söz konusudur.
Bir kuklanın iyilik yolunu tutarak kanlı canlı bir insana dönüşmesinin aksine günümüzde çocuklarımızın birer kuklaya dönüşme yolunda hızla ilerlemelerini görmek üzücü…
