Postmodernizmin Yanılsamaları Sözleri ve Alıntıları
Postmodernizmin Yanılsamaları sözleri ve alıntılarını, Postmodernizmin Yanılsamaları kitap alıntılarını, Postmodernizmin Yanılsamaları en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Postmodernizm bir anlamda bu çağın Ödipal çocuğudur, babanın büyük lafları ile dermansız amelleri arasındaki gedikle utanç içinde kıvranan bir çocuk. Burjuva toplum kendi özgürlük, adalet ya da özerklik fikirlerini evrenselleştirme yeteneğine sahip olmayan çelimsiz bir patriyarki olduğundan, bu olgu tam da kendi evrensellik anlayışını bozar. Ama bu, bizzat evrenselliğin sahte olduğunu savunmaktan farklıdır -bu, evrensellik kavramının olanaklı tek tanımını yapmış olduğunu bildirerek modernliğe abartılı bir iltifatta bulunan bir hamledir. Evrenselliğin soyut biçimde ileri sürülmesinin yerine evrenselliğin en az onun kadar soyut bir reddini koymakla kazanılacak hiçbir şey yoktur.
Daha radikal postmodernizm akımlarının iyiden iyiye farkında olduğu gibi, benliği kısıtlayan ne olursa olsun, yalnızca kendi benliklerimize ilişkin
görüşümüzü değiştirerek, temenni ettiğimiz kimseler haline gelmemiz ihtimal dışıdır.
Thomas Aquinas ölü bir beden diye bir şey olmayıp , yalnızca canlı bedenin kalıntıları olduğunu düşünüyordu. Hıristiyanlık ruhun ölümsüzlüğüne değil, bedenin yeniden canlanmasına inanır; bu da yalnızca cennetin benim bedenimi içermiyorsa beni de içermeyeceğini söylemenin bir yoludur.
Toplumsal dönüşümün tek bir faili (işçi sınıfı) olduğunu tahayyül etmek bazı Neanderthal Marksistlerin bir hatası ise, bu failin bugün "yeni toplumsal hareketler" tarafından geçersiz kılındığını tahayyül etmek de son model postmodernistlerin hatasıdır. Çünkü böyle bir şey ya ekonomik sömürünün
varlığının yadsınması ya da "seçkinci" bir küstahlıkla, işçi sınıfının birer parçası olmayan kadınların, homoseksüellerin ya da etnik grupların kendilerini işçi sınıfının yerine koyarak sermayenin iktidarına meydan okuyabileceklerini tahayyül etmek anlamına gelecektir.
Nasıl bugünün bazı açılardan geçmişten daha iyi olduğunu savunmanız için kendinden iğrençlik derecesinde hoşnut bir Whig olmanız gerekmiyorsa geçmişin bazı açılardan bugünden daha iyi olduğunu savunmanız için de geçmişte bir altın çağ olduğuna inanmanız gerekmez.
Bertolt Brecht'in bir keresinde işaret ettiği gibi : Bir durumu yalnızca o durumun içinde yer alan birisi yargılayabilir ve o kişi de yargı yürütebilecek son kişidir.