Ərseyi-eşqdə keçdimsə də öz canımdan,
Bir vəfa görmədi könlüm yenə cananımdan.
Asitanında açar laləvü gül, çünki gözüm
Suvarır torpağını bəs ki, ciyər qanımdan.
Görmədim bir kəsi yoldaşlıq edən kölgəm tək,
Hara getdimsə də ayrılmadı öz yanımdan.
Bu gecə ay yenə dəymir gözümə göylərdə,
İnciyibdir deyəsən naləvü əfğanımdan.
Qorxuram xirməni-əflakə vurar od bir gün,
Şö’lələr ki, ucalır sineyi-suzanımdan.
Qismətimdə yazılan bəlkə behişt hurisisən,
Enmisən yer üzünə rövzeyi-rizvanımdan.
Ey Əmini, o gül aşüftə edər zülfün ki,
Xatiri cəm’ ola əhvali-pərişanımdan.