Resul
Hüseyin KıranResul Gönderileri
Resul kitaplarını, Resul sözleri ve alıntılarını, Resul yazarlarını, Resul yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.başıboş
Fakat en kötüsü; insan başı, içinde boşluk kelimesini taşıyor, bu asla doldurulamaz bir şey. Ne yapılabilir? En doğrusu bu kelimeyi unutmaktır. Ama bu nasıl olabilir? Unutması gerektiğini bildiği bir şeyi nasıl unutur insan? Öyleyse içini tamamlayamaz, onda hep bir şeyler eksik olacak, hep bir yerleri boş kalacaktır.
Sayfa 23
sadece kendim, kendimle eşit ve kendinden ibaret olmak ve bunu asla bilmemek.
Yaslandığım ağaç anlamıştı zorluğumu. O soylu sadeliğini iletiyordu, gücünü ve sadece ağaç olma bilgisini. Ben de tıpkı onun gibi sadece ben olmalıydım. Sadece Resul, sadece canlı, sadece kendim, kendimle eşit ve kendinden ibaret olmak ve bunu asla bilmemek. Bilmek çürütüyor çünkü canlıyı.
Sayfa 88
O bir ağaçtı, öyleyse sadece ağaç olmalıydı ve bundan başka hiçbir şeyle ilgilenmemeliydi. Tabiatında durmak vardı ve yürümeye çalışmamalıydı; çalışmamıştı da. Tabiatı doluluktu, doluydu. Tabiatında pes etmemek vardı, pes etmiyordu.
Uzlaşmamıştı. Uzlaşmak, kendinden başka varlıklar kendilerini dayatınca onlara doğru evrilmek ve benzeşmek, onların onay ve inayetiyle artık varlığını sürdürmekti, bunu asla yapmamıştı. Kendisi hakkında hiçbir çelişkiye düşmemiş, ölmek ve varlığını sürdürmek dışında ikilemde kalmamıştı.
Sadece ağaç, sadece canlıydı.
Sayfa 89
Başkalarını yaralarız, çünkü o yarayı açanın artık hep hatırlanacağını biliriz.
Sayfa 102
Varlık ancak, bize gömülmüş başkalarının seslerinden, bizde yaşayan diğerlerinden ibaret olan vicdanın kötüleyen tüketici sesinden kurtulmak da mümkün.
Sayfa 109Kitabı okudu
Resul olan ben ayaklarımın dibinde yatıyor, görebiliyorum. Ölü mü? Tam sayılmaz. Yaşıyor mu? Tam sayılmaz.
Sayfa 130Kitabı okudu
Başkalarını yaralarız, çünkü o yarayı açanın artık hep hatırlanacağını biliriz.
Sayfa 102Kitabı okudu
Elimde bir yığın insan yüzü vardı ama beni tanıyarak bakmıyordu hiçbirisi.
Sayfa 84Kitabı okudu
Öyle acılar duydum ki, yeryüzünde o ısırgan acıdan başka bir şey kalmadı, silindim ve sadece bir acı burgusunun tüfek namlusuna benzeyen girdabında başım dönerek sürüklendim. Hiçbir şeyi bu denli yoğun hissetmemeli insan, anlıyorsun; bu denli yoğun acı, beden bundan kaçınsın diye var olmalı.
Sayfa 51Kitabı okudu
Renkler kokular sesler tatlar dokunuşlar durmaksızın beynimin içinde patlayacak küçük paketçikler halinde bedenime sızacaklar. Sanıyorum tüm bedenim açık kapılarla dolu. Bunu tuhaf ve korkunç buluyorum. Birçok renkler görüntüler kımıltılar biçimler davranmalar akma ve durma büyük ve küçük köşeli ve yuvarlak girgin ve sivri ve ölgün ve bulanık şeyler her şeyler sadece gözlerim açık olduğu için beynime akıyor. Görmek istemiyorum, diyemiyorum.
Sayfa 9Kitabı okudu
Meğer hayatın o iğrenç sesi içimdeymiş. Susturmak için onca çaba sarf ettiğim yaşam, meğer bizzat benimle birlikte, kalbimde gömülü yaşıyormuş
Her insan bir diğeri için arzu oluşturur ve bir ağrı ve şiddet kaynağıdır. İnsan kendisi bir ağrı ve şiddet deposu değilse ne?
Hepimiz başkaları için başkalarıyız. Herkes herkes için bir başkası olduğuna göre, kimse için güvenli bir yaşam mümkün olmayacaktı; olduğu kadarıyla bile demek istiyorum.
Sadece kendinde kalarak yaşamak, asla başkalarını düşünmemek, onlar için olmamak. Ve onlardan gelecek hiçbir şeyin konusu olmayarak; sadece kendim.
Bir şey hatırlıyordunuz örneğin, olur olmaz ve bu hatırlamak sizi üzüntüye boğuyordu ve baş etmeniz gereken zorluk daha da büyüyordu hiç yoktan.