"Dünyanın herhangi bir ülkesinde ne zaman ki benim fikirlerim umutsuz değildirler; onların arasında ne bilgisizlik ne de sefalet vardır, hapishanelerim boştur, sokaklarımda dilenci yoktur, yaşlı insanlar yoksulluk çekmezler, vergiler ezici değildir, ben onun saadetinin koruyucusu olduğum için insanlık âlemi benim dostumdur, denirse ve ancak bu şeyler söylenebilirse işte o zaman o memleket anayasası ile, ve hükümetiyle övünebilir."