Mathieu "Boş yere öleceğim" diye düşündü ve kendine acıdı. Bütün anıları gözlerinde canlandı. Hayatı seviyordu. Bunun için kendini feda etmeye değer miydi? Doğruldu, duvara dayandı, öfkeyle başını salladı. Artık vicdan azabına, çekingenliklere, fedakârlıklara paydos. Kimse beni suçlayamaz ve benim yerime de kimse karar veremez. Karar verince de kalbi elden gitmiş, yeri bomboş kalmıştı.