Ruhun Ölümü

J.P. Sartre'den güzel bir eser daha bitmiş oldu. Yazar bu eserinde 1927'lerde yaşanmış olan Almanya ile Fransa arasındaki savaşı kaleme alıyor.

Savaş döneminde kendi içinde bulundukları durumu ve karşı cephe olan Almanya'nın sergilediği tutum ve davranışları kaleme almış.

O zamanlar Almanya'nın başında Adolf Hitler gibi büyük bir önder bulunduğu için yazar savaşı Fransa'nın kaybetmesini Hitler'e bağlamak konusunda bir itiraftan geri kalmıyor.

Ayrıca... Yazar kitapta başka bir şeyi daha itiraf ediyor; Almanların savaşa girmesini biz istedik biz kışkırttık diye de ekliyor.

Yazar, yenilen tarafta yani Fransa cephesinde rol aldığı için savaşta esnasındaki baskıyı ve savaştan sonraki Fransa durumunu kaleme almış.

Savaşta yenilen taraf olduğunun ne kadar kötü bir şey olduğunu sanırım kitaptan geçene şu ifade özetliyor. İnsanların Almanya'nın zaferinden sonra Fransız olması halinde gidip Almanca öğrenmek isteyip öğrenmeleri.

İşte savaş her şeyi yok ettiği gibi insanın vazgeçilmez varlığı olan dilini dahi ortadan kaldırabilecek derecede kötü bir şey.

Tüm bunlara bakınca da yazar kitabın ismine neden "Ruhun Ölümü" koyduğunu anlamak pek de zor olmasa gerek.

Yani ne desem bilemedim. Savaş var evet ama öyle etkileyici ve maduriyet dolu bir hikaye göremedim açıkçası. Savaş savaştır daha ne bekliyorsun diyenler olabilir. Fakat etkilenmedim ya! Tatsızdı.

Derin bir roman. Okurken kekremsi bir tat bırakıyor damakta. Okuduktan sonra etkisi bir süre zihni meşgul ediyor. Santre tüm realizmini konuşturmuş. Savaş nedir, kim kazanır, ne katar sorularının yanıtlarını buluyorsunuz. Bir askerin sahip olabileceği tüm hissiyatı, farklı kişilikteki askerlerle gösteren bir yapıt. Öyle hemen okuyayım da bitsin, su gibi aksın değil, yudum yudum özümseyeyim diyenlere , su gibi değil şarap gibi roman.
Savaşırken, savaşın sonuçlarıyla yüzleşirken yaşamaya çabalayan askerlerin romanı. Okuyalım okutalım.