"Eğer insan yalnızca "sahip olduğu" şeylerden ibaretse, onları yitirdiğinde, kendini de yitirecek, kim olduğunu bilemeyecektir. Böylece yaşamı yanlış kurmanın sonucunda ortaya yenilmiş, moralsiz, yıkık ve acınacak bir insan çıkar. "Olmak" kavramında ise sahip olunan şeylerin kaybedileceğinden doğan endişe ve korku yoktur. Olduğum gibiysem ve kişiliğim "olmak" tarafından belirleniyorsa kimse benden bunu alamaz ve kişiliğimin yıkılması tehlikesi de doğmaz. Odak noktamı ve davranışlarımı yönlendiren güdüleri, kendi içimde bulurum."
Kitabın içerisinde sürekli diğer kitaplarına atıfta bulunması biraz hoş olmadı. Başka kitaplarını okumamış olabiliriz ya da okumak istemiyor olabiliriz. Bu bir çok yinelendiği için burada belirtmek ihtiyacı hissettim. Erich Fromm severim. 'SEVME SANATI' en sevdiğim eseridir.