Fuzûlî, padişahların lûtf ve sohbetine erişmiş musâhib şâirlerin güzel bahçelerde geçen mutlu hayatını renkli çizgilerle andıktan sonra teselli olarak der ki: “ey dertli şâir, sultanların sohbetinde olman başkalarının kıskançlığından başka yarar getirmez; şarabın neşesi ise, öbür dünyada ebedi azab getirir; daima nedîmlerle beraber musâhebette olman ise, kendi hayal dünyanda olmana engel olur.”
Dışlanan Fuzuli'nin tesellisi