Şâir ve Patron Sözleri ve Alıntıları
Şâir ve Patron sözleri ve alıntılarını, Şâir ve Patron kitap alıntılarını, Şâir ve Patron en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Acem'in her biri kim Rûm'a gelir
Ya vezâret ya sancak uma gelir
Sayfa 11Kitabı okudu
Herkes dünya hırsına ve gösterişine kapılmış, sanat ve ilim gibi değerlere sırtını çevirmiş.
Yüksek bir estetik ve sanat felsefesine sahip Medici’ler olmasa idi, Floransa’nın büyük sanatkârları elbette yetişmezdi.
Timur, istila ettiği her memlekette en şöhretli bilgin ve sanatkârları toplayıp Semerkand'a götürmüş, Yavuz Selim Tebriz ve Kahire'yi aldığında yüzlerce sanatkârı İstanbul'a sürmüştür.
Sayfa 10Kitabı okudu
Patron, Batı natüralizmi ve realizminde olduğu gibi, doğal, açıkça ifade edilmiş çıplak insanî duyguları ve tasvirleri değil; hayal ve sembolizm, ustalık ve za-râfet libası içinde gizlenmiş ince güzelliği arar.
Mâ gilmân-i mâh-rûyânîm
Mâh-rûyân hama gulâm-i şumâ
( Biz ay yüzlülerin kullarıyız
Ay yüzlüler işe hep sizin kulunuzdur.)
''Şairler için şarap, sufiler için haşiş mubah idi.''
"Sâkî getür getür yine dünkü şarâbımı
Söyle dile getür yine çeng ü rebâbımı
Ben var iken gerek bana bu zevk bu safâ
Bir gün gele ki görmiye kimse türâbımı"
Sayfa 25Kitabı okudu
''Fuzuli, bir lütfa ulaşmanın ancak devrin büyük hükümdarına varmakla mümkün olacağını kabul eder. Yine o nedenle, padişaha başvurmamak hatadır, der. Patrimonyal bir toplumda, Fuzuli için durum -bütün istigna ve gururuna rağmen- başka türlü olamazdı.''
Fuzuli Osmanlı ilişkisi
Zihş kilîd-i künûz-i merâhim ü ihsân” diye adlandırdığı berâtı alıp evkaf mütevellîsine gider. İlkin, onun huzuruna çıkma imkânı bulamaz. Israrla, nihayet huzura çıkar. Mütevellî herhalde maiyeti ile toplantı halindedir. Onlar Fuzûlî’den, Fuzûlî onlardan pek hoşlanmazlar (her halde onun, vaktiyle Şah İsmail’e bağlı “râ-fizî”lerden olduğunu biliyorlardı). “Selâm verdim, rüşvet de-güldür deyü almadılar; hükm gösterdüm fâidesüzdür deyü mültefit olmadılar”. “Dedüm, benüm re’âyetüm vâcib görmüş -ler ve bana berât-i tekâ’üd vermişler ki, evkafdan hemîşe behre-mend olam, ve Pâdişâha ferâgatle du’â kılam”. Toplantıda bulunanlar cevapla dediler ki, “zevâyiddür, husûli mümkün olmaz... Zarûriyât-i Âsitâneden ziyâde kalursa bizden kalur mı?”. Bir vakfda, mütevellînin hissesi, maaşlar, imâret masrafları, onarım harcamaları, câbî denilen gelir tahsildârlarının maaşları (vazîfeleri) çıktıktan sonra kalan fazlaya ziyâde-i vakf denir.
Sayfa 56 - Doğu BatıKitabı okudu