Hayatta çoğumuz bihaber yaşarız. Başkalarını seyrederiz ama dönüp kendimize bakmayız. Aynalar nasıl göründüğümüzü göstermez. Suretimizi çizen tedirginliğimiz, güvensiz bakışlarımız, korkak yürüyüşümüz, ne kadar bağırsak da yükselmeyen sesimizdir.
Hiçbir hatıradan kaçış yoktur. Görmemek için gözleri kapatmaya benzemez unutmak.
(S: 9) Kitaptan bu sözlerle karsılıyor okuyucuyu yazarımız..
Şebnem İşigüzel
" insanlar
birbirlerini çok geç tanıyor. " diyorum bende...!!!
O kış hayatlarımız sarmaşık dalları gibi birbirine geçecek, bütün felaketler ve kötülükler bizi bulacaktı. Birbirimizin
İlmek ilmek örülmüş enteresan bür kurgusu olan güzel bir kitaptı yalnızca sonu beni tatmin etmed ama kesinlikle şansı hatta şanstan fazlasını hak eden bir kitap ve yazar