Sazan
Slawomir MrozekSazan Gönderileri
Sazan kitaplarını, Sazan sözleri ve alıntılarını, Sazan yazarlarını, Sazan yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Gece yarısına doğru parkta tek başıma kalmıştım. Hava soğuktu, yağmur çiseliyordu, sapıklar için ideal bir sonbahar akşamıydı. Ürkmeye başlamıştım.
Sonunda onu buldum, çalıların arasından bir karaltı çıktı ve bana doğru geldi.
"Beş yüz zloty ister misiniz?" diye sordu.
"Bana mı soruyorsun?" dedim. "Valla ben kaderime razıyım, ne yapacaksan yap."
"Ben de beş yüz zloty istiyorum" diye cevap verdi. "Bana bir beş yüzlük verirsen gidebilirsin. "
Gayet normal görünüyordu. Elinde bir muşta vardı ve hiç de sapığa benzer bir tarafı yoktu. Ona iki yüz zloty ve otuz groş verdim, çünkü yanımda daha fazlası yoktu.
Parayı kaybettiğime üzülmüyorum. Önemli olan toplumun kendini güvende hissetmesi. Bizim aramızda sapık falan yok.
Sinirleri bu kadar sağlam mıydı gerçekten? Şartlar yeteri kadar kötü değil miydi?
Ama belki tamamen vazgeçmemiştir?
Meyhanede oturmuş ülke ekonomisini iyileştirmenin yollarını arıyorduk.
"Bir eğlence merkezi açabiliriz" diyerek Muhasebe Müdürü ilk öneriyi ortaya attı. "Her zaman işe yarar. "
"Fena fikir değil ama uygulaması zor" dedi Kasa Sorumlusu. "Boş arazi desen sürüsüyle var da, içine koyacak atraksiyonu nereden bulacağız?"
Her gece uzak diyarlara yapacağım yolculuk yüzünden onlara veda ediyorum ama olmuyor, o kadar derin bir uykum var ki . . .
Tek ihtiyacım olan biraz uykusuzluk.
İnsanların nasıl kamburu çıkıyor? Abuk sabuk pozisyonlara girip kitap okudukları zaman mesela . . .
Yine de ona bir demet çiçek göndereceğim.
Bu kadınları anlamak imkansız doğrusu. Beni kabul etmedi. Belki de yanlış kapıyı çaldığım içindir?
Hep beraber dışarı çıktık. Caddeye varınca hiçbir şey söylemeden ayrıldık. Herkes ayrı yönlere doğru uzaklaştı.
"İnsanlık, beni sonsuz ihtirasıyla hayal kırıklığına uğrattı."
Koltuğuma oturmuş ve Hegel'in Tinin Fenomenolojisi kitabını okuyordu.
Kitabı bitirmesini bekliyorum, ondan sonra oturup Hegel'in görüşleri üzerine tartışabiliriz.
Tabii önce onun ben, benim de o olmadığım konusunu açıklığa kavuşturmamız gerekiyor.
Kendinden emin olamamak, hem korkunun hem de kıskançlığın anasıdır.
Bir süredir izlendiğimi hissediyorum. Nereye gitsem arkamdan birisi takip ediyor, biliyorum. Ben yürüdükçe o da peşimden geliyor, eve girince kapının önünde bekliyor. Zannediyor ki ben onu görmüyorum, ben her şeyin pekala farkındayım aslında.
"Saçmalık! " diye düşünüyordum. "Yarın, B. şehrindeki önemli işlerimi hallettikten sonra, aynı tren beni A. şehrine geri götürecek. Ama B. şehrine taşınmamın da hiçbir anlamı olmaz, çünkü o zaman da A. şehrinde halletmem gereken önemli işlerim olacak. Hangi açıdan bakarsak bakalım bu yolculuklar sadece bir yanılsamadan ibaret."
Günümüzde hâlâ bir ayı ile beraber fotoğraf çektirmek isteyen çıkar mı acaba? Dağ başında bile olsa?