Seçilmiş Əsərləri
Əliağa VahidSözler ve Alıntılar
Bir sən kimi vəfasız olan yarə neyləyim,
Canan ki verdi könlünü əğyarə, neyləyim?!
Bülbül təki yolunda sənin mübtəla mənəm,
Bir gül ki həmdəm ola xarə, neyləyim?!
Eşqində daima bu bəlalər çəkən könül
İndisə tapmayır özünə çarə, neyləyim?!
Eşq atəşinə yanmışam, imdadə gəlmədin,
Pərvanə vurmasın özünü narə, neyləyim?!
Məcnun edən məni yarın cəmalıdır,
Eşq aləmində oldu günüm qarə, neyləyim?!
Vahid, məhəbbətin bu qədər ki, bəlası var,
Yoxdur deyən dərdimi dildarə, neyləyim?!
Sayfa 159
Mən bilməmişdim, istədiyim qeyrə yar imiş,
Əvvəl vəfalı, axırı bietibar imiş!
Canan yolunda nalə ilə keçdi günlərim,
Eşq əhlinin nəsibi bütün ahü zar imiş!
Zülfünmü könlümü, gözəlim, tarimar edən,
Ya ki könül əzəldən elə tarimar imiş!
Ahu baxışlı gözlərinin mübtəlasiyəm,
Könlüm kəməndi-zülf ilə çoxdan şikar imiş!
Oldum əsiri bir gözəlin, indi bilmişəm,
Məcnun nə vəchdən vətənindən kənar imiş!
Fərhadə tənə eyləyəni səngisar edin,
Bax Bisütuna, eşqə o da yadigar imiş!
Vahid, olur ki, sevgi fəlakət də törədir,
Zənnimcə, eşqə mail olan bəxtiyar imiş!
Sayfa 302
Səninlə mən, gözəlim, aşinalıq eyləmişəm,
Səni vəfalı bilib, canfədalıq eyləmişəm.
Rəqibə həmdəm olub, salmısan məni gözdən,
Haçankı gün sənə mən bivəfalıq eylemişəm?
Səninlə yar olalı bir zaman üzüm gülməz
Ki, bilmirəm sənə nə biədalıq eyləmişəm?
Cəfanı tərk elə, məhparələr cəfa eləməz,
Nə müddət idi qapında gədalıq eyləmişəm.
Günüm qaraldı səri-zülfünün xəyalından,
Təəccübəm, sənə nə üzqəralıq eyləmişəm?
Kəsib ümidimi, Vahid, mən öz nigarımdan,
Səfalı eyşimi axır fənalıq eyləmişəm.
Sayfa 141
Eşq əhlinin, artar gözəlim, dərdi, məlalı,
Əğyar ilə öz sevdiyi cananı görəndə.
Könlüm quşu, ey gül, səni şamü səhər istər,
Bülbül necə gülşəndə gülü tazə-tər istər.
Aşüftə qılıb könlümü zülfün kimi, getdin,
Məşuqə məgər aşiqini xuni-cigər istər?
Dur mahə bərabər, götür ol zülfünü üzdən,
Rüxsarımı görməkliyi şəmsü qəmər istər.
Ver izn, doyunca öpüm, ol ləli-ləbindən,
Könlüm quşu tuti kimi şəbdü şəkər istər.
Eşq atəşinə dözmədi Məcnun da mənimtək,
Bu mǝrǝkeyi-eşq, həqiqət, hünər istər!
Uymazdım onun eşqinə, bilsəydim əzəldən,
Biganələri məndən o gül bixəbər istər.
Gözlə, bu gözəl şerləri, Vahid, itirmə,
Səndən gələcək nəsl gözəl bir əsər istər.
Sayfa 263
Zülm eyləmək eşq əhlinə, cana, nə üçündür?
Aşiq ki, verir canını – cananə üçündür.
Sevməz o qara zülfünü heç kimsə mənimtək,
Zəncirə həvəs eşqdə divanə üçündür.
Xəlq olmamısan aşiqi incitməyə, zalım!
Bax, gör bü gözəllik sənə, aya, nə üçündür?!
Hər aşiqin öz sevdiyi məşuqəsi vardır,
Gül bülbül üçün, şəm isə pərvanə üçündür.
Bülbül nə bəla çəksə yolunda sənin, ey gül,
Qəlbində məhəbbət yenə biganə üçündür.
Zahid buraxıb məscidi, meyxanəyə gəlməz,
Bayquş yaranandan bəri viranə üçündür.
Vahid, məni sərdəftəri-eşq içrə yazıblar,
Məcnun sözü dillərdə bir əfsanə üçündür.
Sayfa 298
Tapşır, ey gül, zülfünə daim pərişan olmasın,
Aşiqin bülbülsifət hicrində nalan olmasın.
Bir kənar eylə üzündən, aşikar olsun üzün,
Gizlənib ruyin o zülfün içrə, pünhan olmasın.
Qətlimə fərman verib əbrulərin, müjganların,
Sineyi-suzanimə dəysin, peşiman olmasın.
Cümlə dəysin sinəmə, ox ilə parə eyləsin,
Yüz müalic eyləsə, tədbiri-dərman olmasın.
Cənnəti, hurini vəsf eylər mənə zahid, gərək
Cənnəti-əladə bir sən kimi qılman olmasın.
Seyyidi Zərgər idi, Vahid, cahanda mürşüdün,
Cəhd qıl, bir nöqtə bu şerində nöqsan olmasın.
Sayfa 221