Kar gibi beyaz, meleklerin kanatları,
Düşürdüm
Kanatlarımı çamura.
Kanatlarımı düşürdüm
Alevlerin ortasına.
Ama kar gibi beyaz,
meleklerin kanatları.
Kar
gibi
beyaz.
Ben de
Ben de Amerika’yı överim.
Ben en esmer kardeşiniz.
Misafirler geldiği zaman
Mutfağa dehliyorlar yemekte beni.
Ama ben buna gülüyorum
Karnımı doyuruyorum güzelce
Büyüyüp kuvvetleniyorum.
Yarın
Masanın başına geçip oturacağım
Misafirler geldiği zaman
Kimse cesaret edip de
“Hadi sen mutfakta ye”
Diyemeyecek.
Bir hoş görüverecekler yanlarında beni
Utanacaklar da…
Ben de Amerika’yım.
Bıktım usandım boş laflardan:
Bırak iş olacağını varsın.
Hele bir olsun da yarın
Gerekli değil özgürlük ölümden sonra
Doymaz ki karnım yarın ki somunla.