Şefik Can Hatıralar
KolektifŞefik Can Hatıralar Sözleri ve Alıntıları
Şefik Can Hatıralar sözleri ve alıntılarını, Şefik Can Hatıralar kitap alıntılarını, Şefik Can Hatıralar en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Şuna inandım ki; iman gibi kanaat de Allah’ın sevdiği kullarına en büyük hediyesi, lütf-u keremiydi. Herkese değil, şükürdar olan sevdiği kullarına verdiği bir hediyesi.
“Camiye yorgun argın, perişan bir şekilde gelir, abdest alıp namaza dururlardı. Fakat dikkat ederdim; perişan bir halde camiye gelen bu hamallar namazdan sonra daha güçlü, daha kuvvetli bir şekilde çıkıp giderlerdi. Ağır bir yük altında ezildikleri halde, zenginlerin mallarına mülklerine göz dikmez, bilakis el açar, rızıklarını sağlayan Rabb’e şükrederlerdi.
O hamallara bakarak şuna inandım ki; iman gibi kanaat de Allah’ın sevdiği kullarına en büyük hediyesi, lütf u keremiydi. Herkese değil, şükürdar olan sevdiği kullarına verdiği bir hediyesi.
“Manevi ve uhrevi olan sevgi, ilgi ve bağlılığı ayrı tutacak olursak benim en büyük tutkum yaradılış itibariyle kitaplara karşıdır. Bana “Dünyada en çok neyi sevdin?” diye sorsalar, tereddüt etmeden “Kitapları sevdim.”derim. Kitap sevgim her şeyin üzerindedir. Bazı insanlar vardır, zengin olmak isterler. Bizim zamanımızda arsalar, bahçeler birçok şey çok ucuzdu. Bazı arkadaşlarım tasarruf ettikleri paralarla arsalar alıp zengin oldular. Ben bunların hiçbirini düşünmedim. Elime geçen gayet cüzi miktardaki parayla hep kitap almayı düşündüm. Ben Engin bir sahrada susuz kalmış gibiydim, kitaplar bana bir damla su gibiydi.”
Her okul dönüşü herkes eve, annesine koşardı, ben de kasabadaki mezarlığa koşardım. Orada ağlayarak anneme Yasin okur, dua eder, toprağını okşardım. Anacığımın “Dikkat et düşmeyesin” niyazı hürmetine yüce Rabbimiz bu dünyada düşmekten hep korudu, muhafaza etti beni. Hz. Mevlânâ’nın eteğine tutunmayı, hocam Tahirü’l-Mevlevî’yi tanımayı lütfetti bu fakire.
Ben ruhlardaki hakikat aşkını uyandırmak genç ve körpe dimağlara fazilet ve insanlık hissini aşılamak istiyorum. Vakia ben daha yetişmedim. Belki iyi bir adam değilim. Fakat mademki kalbimde hakikate karşı bir aşk var. Mademki başkaları için yaşamak istiyorum. Umulur ki yavaş yavaş iyiliğe doğru giderim.
Benim dünyadaki sevgilim kitaplardır. İnsan sevgilisini, bir zaman için bile olsa, başka birine verebilir mi?
Manevi ve uhrevi olan sevgi, ilgi ve bağlılığı ayrı tutacak olursak, benim en büyük tutkum, yaradılış itibariyle kitaba karşıdır. Bana “Dünyada en çok neyi sevdin?” diye sorsalar, tereddüt etmeden “Kitapları sevdim,” derim. Kitap sevgim herşeyin üzerindedir. Bazı insanlar vardır, zengin olmak isterler. Bizim zamanımızda arsalar, bahçeler, birçok şey çok ucuzdu. Bazı arkadaşlarım, tasarruf ettikleri paralarla arsalar alıp zengin oldular. Ben bunların hiçbirini düşünmedim. Elime geçen gayet cüzi miktardaki parayla hep kitap almayı düşündüm. Ben engin bir sahrada susuz kalmış gibiydim, kitaplar bana bir damla su gibiydi.”
Çünkü savaş sonrası ülkemizde öyle bir yoksulluk vardi ki askeri öğrenci olarak değil yiyecek ekmeğimiz, yatacak yerimiz, giyecek elbisemiz bile yoktu. Bizlere öldürülen düşman askerlerinin elbiselerini ve paltolarını vermişlerdi. Benim paltom öldürülen bir Yunan askerine aitti. Kolu süngü darbeleriyle parçalanmış, daha sonra çitenmiş bir yırtığı vardı. Yatacak yerimiz, yiyecek ekmeğimiz, giyecek elbisemiz yoktu ama yine de çok büyük bir azim ve gayretle subay olmaya çalışıyorduk, İstiklal Savaşı'ndan yeni çıkmış, on binlerce şehit vermiştik. Memleketimizde asker ve subay kalmadığı için üç yıl olan okuldan bizleri iki yılda mezun ederek hemen Kuleli Askeri Lisesi'ne gönderdiler. Çünkü bir an önce ülkeye subay yetişmesi lazımdı. Ülkemizin bir yıl daha bekleyecek zamanı yoktu. Bu da çok önemli tarihi vakalardan biridir.
Sayfa 56Kitabı okudu
Şeyh Gâlib ;
"Hiçtir, yoktur, bekadır, adı aşk.."
sufi yayınevi