Emile Zola "Germinal" kitabıyla tanıdığım ve kalemine hayran olduğum bir yazar.Anlatimindaki duruluk okuyucuyu kendine bağlıyor.Gerçek bir hayat hikayesinden esinlenerek kaleme alınmış bu kısa bir okadar da hüzünlü öykü de çok aşina olduğumuz bir doğal afet türünün sebep olduğu hazin sonu gözler önüne seriyor.Çiftçilikle uğraşan, birbiriyle mutlu mesut geçinen, üstelik işleri yeni yeni düzelmiş ve Tanrı'nın onlara artık güldüğünü ve adaleti sağladığını düşünen kalabalık bir ailenin sel felaketi, Garonne nehrinin taşması ve o hayat dolu ailenin birer birer yok oluşuna tanık oluyorsunuz.Üstelik tüm bunlar o kalabalık aileden geriye kalan tek kişi olan evin büyükbabası Louis tarafından acı bir şekilde anlatılıyor herkes ölmüşken neden kendisinin sağ kaldığını da sorguluyor tüm bunları dile getirirken.İnsanoğlu varolduğundan bu yana hep doğa ile mücadele etmiş kimi zaman kazanmış, kimi zamanda kaybetmiş bazen kazandığı halde kaybetmiş.Bir çırpıda okunacak kısa ve hüzünlü bir öykü.Aslında anlatılmak istenen o kadar basit ve net ki.Nedir bu hayat telaşı bu bir şeylere sahip olma arzusu, anı yaşamak varken niye bu biriktirme ısrarı oysa hayat çok kısa ve her an her şey olabilir.
Anı yaşayın sevgili okur...
