Kütüphaneden geliyordum. Arabanın izini görünce tanıdım dedi. Bu karşılık benim için ‘seni seviyorum’ demek kadar değerliydi. Demek düşünüyordu beni, teker izlerini arayacak kadar aklındaydım...
Asel’in yüzünün zayıflığı o anda çarptı gözüme: Hastalanan ben miydim yoksa o mu?Gözlerini mor halkalar çevirmiş, zayıflayıp çökmüştü. Hani rüzgar puf dese uçuverecek. Üstelik çocuk da kucağında? Hemen kararımı verdim: ‘oğlum yan gelip yatmanın sırası değil, karını düşün biraz...