Bu tür romanlar dönemleri itibariyle çok ilgi çekici geliyor bana. Dönemin sosyal hayatı, ekonomik durumları, aile, arkadaş, akraba ilişkileri, çalışmayan mülk gelirleriyle geçinen İngiliz halkının sürekli düzenlediği yemekler ve eğlenceler epey detaylı anlatılıyor. Bu kitapta da 18. yüzyıl İngiltere'sinde iki kız kardeşin birkaç yılına şahit oluyoruz.
Kardeşlerden büyük olanı Elinor, küçüğü Marianne. Kitapta Elinor, aklı temsil ediyor. Daha mantıklı, kendine ve duygularına hakim. Marianne ise tutkunun temsilcisi, haşarı, belki daha küçük olmanın verdiği kayıtsızlığını canının istediği durumlar karşısında sınırsızca kullanıyor. Ama ikisi de akıllı, asil, kültürlü ve güzel kızlar.
Elinor için metanet bir yaşam biçimi. Ona göre her şey geçer, her şey unutulur, zaman her şeye ilaçtır. Ama Marianne için; "Akıl, inanmak istemeyince her zaman şüphe edecek bir şey bulur."
Jane Austen'ın yazdığı ilk roman olması hiç amatör bir hava katmamış. Gayet akıcı, üslubu açık, anlaşılır ve merakı kitabın sonuna kadar canlı tutuyor. Baş karakterlerin kadın olması da hoş bence. Yan karakterlerden Albay Brandon, Edward Ferrars ve Willoughby romanda kendine geniş yer bulanlardan ama özellikleri çok fazla ön plana çıkarılmamış.
Okurken her ne kadar kendimizi sıklıkla pembe dizi izliyormuşuz gibi hissetsek de aslında Jane Austen Akıl ve Tutku'yla aşk, evlilik, çekişme, ve aile kavramlarını irdeliyor. Karakterlerde kendimizden özelikler görebileceğimiz, okuması son derece rahat bir eser.
