Ashab-ı Kehfin mağara arkadaşlarının üç asır uyuyarak korundukları mağara değil, gölgeleri konuşarak savaştığımız Platon'un mağarasında olduğumuz için çığlıklarımızı işitmiyor, gözyaşlarımızı görmüyor, bizimle konuşmuyor. Bizler, elleri arkadan, nefsi dirime, boynu giyotine, zincirlenmiş, kör mağaramıza düşen gölgeleri taklit edip gülüyoruz. İşitmiyoruz, konuşmuyoruz, görmüyoruz ve en kötüsü gözlerimiz kör, ağlayamıyoruz.