Yazar, birinci sınıflarla yaşadığı bir yıllık deneyimlerini yazmış kitabında. Genellikle hep problemlerden bahsedilmiş ve bu problemin çözüm safhaları eline alınmış, öğretmenlere tespit ve tavsiye başlıkları atılmış sonlarda.
Bir öğretmen olarak öğretmenimizi çok iyi anlıyorum. Kitaptaki olayları ve çok daha fazlasını bir ayda bile yaşadığımız zamanlar oluyor. Nesiller çok hızlı değişiyor. Her sene çok farklı çocuklarla ve ebeveynleriyle karşılaşıyoruz. Her sene ayrı bir mücadelenin içine dalıyoruz. Çok zor bir meslek öğretmenlik. Okuldan çıktığımızda öğretmenliği okulda bıraktım diyemeyiz. Burası benim özel yaşantım diyemeyiz. İçimize işlediğinden midir, yoksa rol model olduğumuzu düşünmemizden midir, bilemiyorum. Lakin kitabın son sayfalarında bahsedilen karne günündeki gibi... Öğrencilerimizin öğrendiklerini görmek, başarılarını izlemek ve bunu beraber yapmak... "Ohh bee" diyoruz "Şükürler olsun, iyi ki öğretmenim. "
