Bir daha dünyaya gelsem,
Yine seni severdim...
Beni üzesin diye,
Beni deli divane edesin diye...
Biliyorum...
Sen de bir daha dünyaya gelsen
Yine beni sevmezdin,
Kahrımdan öleyim diye ...
İşte böyle geçti yıllar. bozbulanık
Ben sevdim, ben ağladım, başkalarıydı gülen
Ne zaman uzattıysam ellerimi, parçalandı
Mutluluk serseri bir mayındı denizlerimde yüzen
En eski yalnızlığımdır aşk benim
Gitgide büyüyen karanlıklarla
Ne zaman sevdiysem kavruldu tenim
Bir ateşin açtığı yanıklarla
Sabahı olmazdı çok gecelerin
Alır, götürürlerdi beni onlar
Öptüğüm elleriyle, korkunç derin
Bir uçurumun kenarına kadar.
Sonra bırakır giderlerdi, üzgün
Bakardım sessizce arkalarından
Sonra umutsuzluk, gözyaşı ve kan.
Bütün umutlarım biterdi bir gün
Bir gecenin ortasında kalırdım
Tek başıma ben, ben ve yalnızlığım.