Herî xweş tarîtî digunce li lênûskê
Li qorzîyên nepen ên dilê min
Roj bi roj nîşanekan xêz dikim li rûyê xwe yê ji keserê
Her bîranînek dibe çûkek
Û xwîna rabirdûya gulê
Ya wek kirasekê li bedena min alandî
Diçirûsîne qedera min
Bi tîrêjên simsipî diwîçin
Û heyranokan distrên
Her ku diniqute li ser kaxezê
Jîyana di tahma qesîdeyê de
Şîvereyên dûr dihêwirin li bîbûka çavên min
we nehişt fêrî jiyanê bibim
we nehişt fêrî zimanê xwe bibim
bi qasî stêrên li ezmanî
dûr im ji rastiya xwe
her ku we got
'kuro hovo ekrad!'
her ku we pişta xwe da min
mehdê xwe ji min xeland
min fêm kir ku ne ji we me
ne cihû ne ereb ne reşik
tu kes bi qasî me berbelav nebûye
nehatiye dûrxistin ji ser axa xwe
Şirnex
Birîneke kevnar e Şirnex; xwîn jê diçe, gul vedike
Tam li nîveka vê çîroka nûjen
Rûdinişt li hewşê li hember Cûdî
Kilam digot û birînên xwe dikêwandin diya min
bevê min...