Kendini ve hayatını çocuklara adamak sınıfsal sınırların bariz bir göstergesidir: onlara verecek bir şeyiniz olmalıdır. İşe muhtaç, sürekli işsiz biri fedakarlıklarının ailesi için bir anlam ifade ettiğini hissedemez. Çaresizce çocuklarının kendisininkinden farklı yaşamlara yönelmesini isteyebileceğinden, sadece karınlarını doyurmak için mücadele etmek zorundadır; yaptığı her şey ayakta kalmayı sağlayacaktır.