Sınır
Kerem IşıkSözler ve Alıntılar
Yerçekimi bizi toprağın altına çekmeye çalışan ölümün çağrısından başka bir şey değil, demişti bir gün.
İnsanlar birbirlerine en çok, çocukluklarını anımsadıkları anlarda benzer. Geçmiş bir daha asla geri gelmeyecek anlara dalıp gittiklerinde bakışları sabitleşir, başlarını bir yana hafifçe eğip yüzlerinde melankolik bir ifadeyle içten içe gülümserler.
Düşünürler artık bana bir şey söylemiyor.
Sayfa 13 - YKYKitabı okudu
Fakat yaşamının sonlarına doğru bir akşamüzeri, "Düşünürler artık bana birşey söylemiyor" demişti. Kütüphanenin önünden usulca, ayakları yerden kesilir gibi uzaklaşmış; soğuğa aldırış etmeden pencereyi açıp başını dışarı çıkardıktan sonra yukarı, gökte birbirini kovalıyormuşcasına hızla hareket eden gri bulutlara dikmişti gözlerini.
"Kim yargılayacak bizi?" diye bağırdığını anımsıyorum.
Her şey gereğinden çok ve gereğinden fazla gösterişli.
... Babaannemleyken her şey gereğinden basitti. Dünya düzdü ve ölünce yeniden dirilmek mümkündü. Sadece nerede dirileceğimiz konusu açık değildi.
Babam savaşa gittiğinde sekiz yaşındaydım. Babam olduğu iddia edilen bu tuhaf adam kapımızdan içeri girdiğindeyse on bir.