Sınır
Kerem IşıkSınır Gönderileri
Sınır kitaplarını, Sınır sözleri ve alıntılarını, Sınır yazarlarını, Sınır yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Babam savaşa gittiğinde sekiz yaşındaydım. Babam olduğu iddia edilen bu tuhaf adam kapımızdan içeri girdiğindeyse on bir.
İnsanlar birbirlerine en çok, çocukluklarını anımsadıkları anlarda benzer. Geçmiş bir daha asla geri gelmeyecek anlara dalıp gittiklerinde bakışları sabitleşir, başlarını bir yana hafifçe eğip yüzlerinde melankolik bir ifadeyle içten içe gülümserler.
Her şey gereğinden çok ve gereğinden fazla gösterişli.
... Babaannemleyken her şey gereğinden basitti. Dünya düzdü ve ölünce yeniden dirilmek mümkündü. Sadece nerede dirileceğimiz konusu açık değildi.
Yerçekimi bizi toprağın altına çekmeye çalışan ölümün çağrısından başka bir şey değil, demişti bir gün.
Çocukluğundan başlayarak doğanın, yaşamın, ailenin, toplumun ve tanrının üstüne yığdığı her şeyi kabullenmesi gerektiği öğretildiğinden olsa gerek, kaderi çok erken yaşta yadsıyarak özgürlüğünü ilan etme yolunu seçmişti. Cesareti buradan geliyordu işte. Ne insanın ortaya koyduğu ne de tanrının buyurduğu yasalara saygı duyardı. Tutunacak hiç bir dalı olmadan kök salabilmeyi başarmış nadir insanlardan babam. Tanrıyı her şey kılanlardan nefret eder ama her şeyi tanrısı kılabilirdi.
Fakat yaşamının sonlarına doğru bir akşamüzeri, "Düşünürler artık bana birşey söylemiyor" demişti. Kütüphanenin önünden usulca, ayakları yerden kesilir gibi uzaklaşmış; soğuğa aldırış etmeden pencereyi açıp başını dışarı çıkardıktan sonra yukarı, gökte birbirini kovalıyormuşcasına hızla hareket eden gri bulutlara dikmişti gözlerini.
"Kim yargılayacak bizi?" diye bağırdığını anımsıyorum.
Dünyanın kuralsız olduğunu, mutluluğun mutsuzluğa dayandığını, erdemli görünenin dış kabuğunu şöyle bir sıyırdığımızda kokuşmuşlukla yüzleşeceğimizi düşünürdü.
Dünya iyi kurulmamış derdi babam. Gerçek kötüler var ama gerçek iyiler-burada bir süre duraksar elinden düşürmediği sigarasından derin bir nefes çekip boşluğa bakarak sessizleşirdi. İnsan ruhunun, çözümü mümkün bulunmayan gizleri olduğuna inanırdı.
Beklemeliyiz diyor. Ona zaman tanımalıyız. Beklemek. Zaman. Tüm bunlar bazen bana öyle anlamsız geliyor ki. Babamın gelmesini beklemeye dahi alışamışken bu kez babam olmayan bir adamın konuşmaya başlamasını beklemek gerekiyor.