Sınır
Kerem IşıkEn Beğenilen Sınır Gönderileri
En Beğenilen Sınır kitaplarını, en beğenilen Sınır sözleri ve alıntılarını, en beğenilen Sınır yazarlarını, en beğenilen Sınır yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Çağdaş Türk öykücüğü deyince gözüm kapalı sığınacağım bir yazar Kerem Işık . Benim için büyük dokunulmazlığı var öykülerinin her biri çok anlamlı dönüp dönüp okuyacağım kendimi bulduğum eşsiz bir arkadaş.. çok uzun zamandır bu kitabın üzerinde çalıştığını biliyordum ve heyecanla bekliyordum. Hiç hayal kırıklığına uğratmadı. Kitap genelinde iki bölüme ayrılmış sınırın ötesinde ve sınırın gerisinde her biri birbirine bağlı öykülerden oluşuyor.. Birinci kısım Ergöne köyünde başlıyor ve bağlı öykülerle devam ediyor işte buraya kalbimi bıraktım. Fantastik evrenin güzelliği dilin naifliği ile beraber karakterlerin ve duyguların gerçekliği tam bir 
Kerem Işık kalemi.. kitabı isimsiz olarak okusam bunu Kerem bey yazmış derdim. Tokat gibi öyküler muhteşem bir hayal gücü okurken sanki farklı bir evrendesiniz fakat bir o kadar da gerçeğin içindeymişsiniz gibi hissettiriyor. Civan karakteri üzerinden dedesinin babasının ailesinin ve köy halkının hikayesi. Sınırın gerisinde öyküleri ise fantastik evrenden ziyade gerçek dünyayada yürüyorsunuz ve öyküdeki karakterler sizin etrafınızdaki insanlar gibi hissettiriyor. Vicdan ve akıl muhakemesi yapmaktan kendimi alamadım kısacık ama düşündürücü öyküler. Çok çok lezzetliydi bir sonraki kitabı heyecanla bekliyorum emeğine sağlık Kerem Işık iyi ki sizinle aynı dönemden geçtim.
Yerçekimi bizi toprağın altına çekmeye çalışan ölümün çağrısından başka bir şey değil, demişti bir gün.
İnsanlar birbirlerine en çok, çocukluklarını anımsadıkları anlarda benzer. Geçmiş bir daha asla geri gelmeyecek anlara dalıp gittiklerinde bakışları sabitleşir, başlarını bir yana hafifçe eğip yüzlerinde melankolik bir ifadeyle içten içe gülümserler.
Her şey gereğinden çok ve gereğinden fazla gösterişli.
... Babaannemleyken her şey gereğinden basitti. Dünya düzdü ve ölünce yeniden dirilmek mümkündü. Sadece nerede dirileceğimiz konusu açık değildi.
Düşünürler artık bana bir şey söylemiyor.
Sayfa 13 - YKYKitabı okudu
Fakat yaşamının sonlarına doğru bir akşamüzeri, "Düşünürler artık bana birşey söylemiyor" demişti. Kütüphanenin önünden usulca, ayakları yerden kesilir gibi uzaklaşmış; soğuğa aldırış etmeden pencereyi açıp başını dışarı çıkardıktan sonra yukarı, gökte birbirini kovalıyormuşcasına hızla hareket eden gri bulutlara dikmişti gözlerini.
"Kim yargılayacak bizi?" diye bağırdığını anımsıyorum.
Babam savaşa gittiğinde sekiz yaşındaydım. Babam olduğu iddia edilen bu tuhaf adam kapımızdan içeri girdiğindeyse on bir.
Dünyanın kuralsız olduğunu, mutluluğun mutsuzluğa dayandığını, erdemli görünenin dış kabuğunu şöyle bir sıyırdığımızda kokuşmuşlukla yüzleşeceğimizi düşünürdü.
