Sivastopol Öyküleri
Lev TolstoySivastopol Öyküleri Sözleri ve Alıntıları
Sivastopol Öyküleri sözleri ve alıntılarını, Sivastopol Öyküleri kitap alıntılarını, Sivastopol Öyküleri en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Çağ değişti ama insan değişmedi.
"Kibir! Çağımızın karakteristik bir işareti ve tuhaf bir hastalığı."
Uyumak, çevresindeki her şeyi, en önemlisi de, kendini unutmak istiyordu.
"Yalnızım, yalnız! Dünyada var mıyım, yok muyum, kimsenin umursadığı yok! "
Benim öykümün kahramanı, yüreğimin bütün gücüyle sevdiğim, her güzelliğiyle anlatmaya çalıştığım, her zaman güzel olmuş ve olacak gerçektir.
26 Haziran 1855Kitabı okudu
Genellikle üstün olan taraf haklıdır.
Neden Homeros'lar, Shakespeare'ler aşktan, ünden, acılardan söz etmişler de, günümüz edebiyatında yalnızca "aristokratlık hevesinde olanların" , "ün düşkünlerinin" bitmek bilmez hikayeleri var?
Neden, günümüzde yalnızca üç tür insan vardır: Biri, kibrin başlangıcını zorunlu bir gerçek kabul edenler, bu yüzden adil olanlar, özgürce ona boyun eğenler; ikincisi, onu talihsiz, ama üstesinden gelinemez bir koşul bilenler; üçüncüsü de, onun etkisi altında bilinçsizce, kölece hareket edenler?
Herkesin içinde, onu kahraman yapacak soylu bir kıvılcım vardı; ama bu kıvılcım parlak yanmaktan yoruluyordu, büyük bir an geliyordu, alevi parlıyordu, büyük işler aydınlatıyordu.
Hayatın, insanca her türlü duygudan uzak, umutsuz, bu dehşet verici, son derece soğuk koşulları altında duyulan tek haz unutmak, gerçeklerden uzaklaşmaktı.
Düşünmezsen, acıyı hissetmezsin. Her şey daha çok, insanın fazla düşünmesinden oluyor.
Ruha bir kez giren korku uzun süre yerini başka bir duyguya bırakmaz.
Mutsuz insanlar onlara acıyarak bakan yüzler görmekten hoşlanırlar, acılarını anlatmaktan, sevgi ve ilgi sözcükleri duymaktan hoşlanırlar.
"Neden hakaret ediyorsun bana efendim? Hangi zamandayız?
Hakaret etmek iyi sayılmıyor artık."