Yaşı yetmişin üzerindeydi; seksen, hatta doksan olmuş, ne önemi vardı? Kalbi, gönlü, Hatçesi için çarpan yüreği hala gençti, hep alev alev yanıyordu, ölünceye kadar da sönmeyecekti. İşte yine aynı çaresizlikle karşı karşıya idi, aynı ıstırabı tekrar yaşıyordu; bu böyle devam ettikçe, binlerce, on binlerce defa hep tekrarlanacaktı.