Son Valsi Bana Sakla
Zelda FitzgeraldEn Yeni Son Valsi Bana Sakla Sözleri ve Alıntıları
En Yeni Son Valsi Bana Sakla sözleri ve alıntılarını, en yeni Son Valsi Bana Sakla kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Neden yıllarca zihinlerimizi deneyimle beslemek için bedenimizi tüketiyor, sonra da tesellisi için zihnimizi tekrar tükenmiş bedenlerimize dönmüş buluyoruz?
Bedenimiz bize ruhumuzun tersi bir etki olsun diye mi verilmiş, bunu sen anlatabilirsin bana. Sen anlatabilirsin ancak, bedeniniz çöküp düştüğünde eziyet çeken zihnimizden nasıl kurtulabileceğimizi; ve bedenimiz eziyet görürken ruhumuzun bizi neden ve nasıl bir mülteci gibi bırakıp gitmeyeceğini?
“Seçmek” dedi Alabama, “hayatta en çok sahip olmayı isteyip bedelini ödediğimiz ayrıcalıktır.”
Kendisine hiç değer vermiyordu; haziran böcekleri küçük bir çürükten girip hızlı yuvarlanarak incir ağaçlarının olduğu meyvelerini sarmıştı, yaşam ellerinden kayıp gidiyordu. Ceviz ağaçlarının etrafındaki bucaksız kuru çimleri çıplak gözle zor seçilen ovul ovul sarımsı kahverengi kurtçuklar sarmıştı.
Kendimizi deneyimlerimizden ders almak konusunda eğittik. İnsan bir yön belirlemesine yetecek kadar uzun bir geçmişe sahipse, zarlar atılmış ve geleceği belirleyen zaman dilimi çoktan geride kalmış demektir. Biz rüyalarımızı Amerikan reklamlarındaki sonu gelmez vaatlere göre belirleyerek yetiştik. Ben hâlâ insanın posta yoluyla piyano çalmayı öğrenebileceğine ve çamurun cildi güzelleştireceğine inanırım.
Sayfa 278 - Alabama
Alabama müziği görsel olarak, mimari olarak hayal edebiliyordu – müzik onu bazen alacakaranlıkta kendisinden başka hiçbir canlının olmadığı kırlarda bir yarı tanrı figürüne götürüyordu; bazen de ıssız bir kumsalda unutulmuş dalgalarla yıkanan yapayalnız bir tanrı heykeline – bir Prometheus heykeline.
Sayfa 208
Aynaya, gördüğünden memnun olduğu için değil, umduğundan fazlasını görmek hayaliyle baktığını biliyordu.
Sayfa 44
Âşık olunca, dedi kendi kendine, geçmişimizi başka birine sunmuş oluruz, hem de paketin ambalajını öyle gevşetiriz ki artık o ipleri bir daha bağlamak mümkün olmaz.
Sayfa 42
Âşık olunca insanın bildiği hiçbir sözün hükmü kalmıyordu.
"Bu kızlar bu güveni nereden alıyor?" diyordu herkes.
Bu güveni babalarından alıyorlardı.
"Hiç kimse, şairler bile, kalbin ne kadar tutabileceğini ölçmedi."