Stefan Zweig'ın Son Günleri
Laurent SeksikStefan Zweig'ın Son Günleri Sözleri ve Alıntıları
Stefan Zweig'ın Son Günleri sözleri ve alıntılarını, Stefan Zweig'ın Son Günleri kitap alıntılarını, Stefan Zweig'ın Son Günleri en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
“Hitler eşi benzeri olmayan milyonlarca trajedinin yazarıydı...Edebiyat,ustasını bulmuştu...”
Sayfa 22 - Can yayınlarıKitabı okudu
O hiçbir ideolojinin taşıyıcısı değildi. İdeolojilerden nefret ederdi. O, "Bizler vardık," demek için kelimeler aramıştı sadece.
Sayfa 70 - can
Eşi ile uyku hapı içip intihar eden Stefan Zweig’ın intihar mektubu;
"Artık güneşin doğmasını bekleyecek gücüm kalmadı ama siz yeni doğacak güneşi mutlaka bekleyiniz."
Aklını kaybeden, dünyanın dışında yaşayan kendisiydi belki de. Dehşet bu devrin hakikati haline gelmişti.
Sayfa 76 - can
Kleist’ın şu cümlesini sahiplenebilirdi:
Ruhum öylesine yaralı ki, hani neredeyse burnumu pencereden çıkarsam, yüzüme vuran gün ışığı bana acı verecek .
Ümitsizliği, onunla insanların dünyası arasındaki köprüleri yakmıştı. Yorgunluktan bitap düşmüştü, hiçbir şeye inancı yoktu.
Sayfa 133Kitabı okudu
Çünkü yeryüzünde hiçbir şey kuytulardaki bir çocuğun fark edilmeyen sevgisiyle karşılaştırılamaz.
Stefan Zweig
Kocası baba olamayacak kadar yaşlı buluyordu kendini. Bu düşmanca dünyaya çoçuk getirmeyi reddediyordu.
Sayfa 62 - Can yayınlarıKitabı okudu
Arkadaş çevresinin bir kısmı mezardaydı, diğer kısmı ise Almanya'daki bir hücrede deli gibi dönüp duruyordu.
Sayfa 69 - can
Dünya çapında en çok okunan yazardı bir zamanlar. Gerçi kendisi Thomas Mann'dan veya Schnitzler'den, Rilke'den ve elbette ki Joseph Roth'tan daha az yetenekli olduğu kanaatindeydi, onun eserini Dostoyevski'ninkine yeğlediğinu ileri süren Freud'un söylediklerinin tek kelimesine bile inanmıyordu.
Sayfa 22 - can
Alplerin zirvelerini saran pusa, Tuna'nın üzerine düşen kıpırtısız ve soğuk alacakaranlıklara, Viyana otellerinin debdebesine, akşam inerken Waldstein Bahçesi'nin ulu kestane ağaçlarının altındaki gezintilere, güzellerin ipekli elbiseleriyle arzı endam edişine, kana ve ölü ete susamış siyah giysili adamların meşaleli geçit törenlerine elveda.
Sayfa 11 - can
Bazen, bugün bile kapıldığı meşum ruh haline hiçbir şey deva olamadığında, hayat arkadaşının ona görünüvermesiyle dünyanın günün birinde yeniden aklını başına toplanacağına, kendisinin de o günü göreceğine dair ümit doluyordu içine.
Sekiz yıldır, Salzburg'dan kaçtığı o andan beri, huzuru aramıştı. Bavullarını nerede yere bıraksa, dünya ayaklarının altından kaymıştı. Savaş her yerde yakalıyordu onu.
Sayfa 24 - can
Eşi ile uyku hapı içip intihar eden Stefan Zweig’ın intihar mektubu;
"Artık güneşin doğmasını bekleyecek gücüm kalmadı ama siz yeni doğacak güneşi mutlaka bekleyiniz."
Kendini lanetlenmiş, kabahatlerinden dolayı cezalandırılmış hissediyordu, günah işlemişti, Londra'da evli bir adamla nikâh kıymış, bir kadının aşkını çalmıştı, Tanrı'nın gazabına uğruyordu, günah işlemişti, savaştan kaçmış, kaderinden kaçmaya kalkışmış, yakınlarını felaketin ortasında bırakmış, acının ekmeğini paylaşmamıştı.
Sayfa 122 - can