Hiç arkadaşı yoktu ve hayatında ilk defa yanlızlığın farkına vardı. Bazen, geceleyin tavan arasındaki odasında okuduğu bir kitaptan başını kaldırır, kandil ışığının gölgeler üzerinde titreştiği odasının karanlık köşelerine bakardı. Eğer uzunca ve dikkatle bakarsa karanlık, okuduğu şeyin gerçek dışı şeklini alan bir ışık halinde toplanırdı. Ve zamanın dışında hissederdi.