"Başıma ne gelirse gelsin, perişan bile olacak olsam, tek başıma olmak istiyorum... Beni büsbütün unutun! Böylesi daha iyi... Benim için bir şeyler yapmaya kalkışmayın. Beni kimseye sormayın, aramayın!"
"İnsan denilen yaratık genel olarak aşağılanmayı çok, hem de pek çok sever, buna bayılır. Hatta denilebilir ki, yalnız bununla bile gönül eğlendirirler."
Bu gurur ve şöhret düşkünlüğü nöbetlerinin, kimi zaman çok yoksul ve ezik insanların da yakasını bırakmadığı ve bunun, zaman zaman onlarda, asabi, önüne geçilmez bir ihtiyaç halini aldığı görülmüştür.
"Bütün hayat konfordan ibarettir!" sözlerinin değer kabul edildiği bir çağda yaşıyoruz. Burada kitapların ve kuramların kurbanı olmuş beyinlerle karşı karşıyayız !