Öne Çıkan Suç ve Ceza Gönderileri
Öne Çıkan Suç ve Ceza kitaplarını, öne çıkan Suç ve Ceza sözleri ve alıntılarını, öne çıkan Suç ve Ceza yazarlarını, öne çıkan Suç ve Ceza yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Zaten düşünmek istemiyordu. Düşünceleri kafasından uzaklaştırmıştı çünkü düşünceler ona acı veriyordu.
Sayfa 166
Böyle uzun ve derin bir kitaba yorum yapmak "çok zor olur" diye düşünüyorum, ama biryerlere bu kitapla ilgili bir şeyler karalama isteğinden de kendimi alamıyorum...
Dostoyevskinin daha önce klasikler arasına girmiş 
Beyaz Geceler, 
Kumarbaz, 
Yeraltından Notlar gibi kitaplarını da okumuştum. Ancak bu kitabı kendisine gösterilen saygının ve sevginin ne kadar haklı olduğunu gösterir nitelikte....
Okuyanda birçok konuyu sorgulama isteği uyandıran, paranın araç değil değil de amaç olduğunda insana neler yaptırabildiğini gösteren, sınıf kavramının ve statü kazanma isteğinin ne aşağılık bir arzu olduğunu yüzümüze vuran acımasız bir kitap olduğunu düşünüyorum.
Aslında acımasız demek çok insanı kizdirabilir. Ama ben bu görüşümden vazgeçemem, çünkü bu başyapıtta sevdikleri için mutluluğundan, gururundan geçen Dunya ve Sonya gibi iki tane çok özel karaktere yer verilmiştir. Kitabın dikkatimi çeken başka bir acımasızlığı da ; bana, Raskolnikov'un başlangıçta kendini üst insan olarak görürken, romanın sonlarına doğru kendini bir böceğe benzetmesi, olduğumuz insanla olmak istediğimiz insan arasındaki tezatı da düşündürdü.
Bende bu kitabı okumuş, anlamış (beğenip beğenmeme çok ta önemli değil) birileriyle uzun sohbetler, tartışmalar yapma isteği uyandıran harika bir kitap.
Tabii ki bir çok kitapta olduğu gibi bu kitapta da mantık hataları, eksiklikler olabilir, ama nasıl bakılırsa bakılsın çok öğretici bir eser olduğunu düşünüyorum. Benim gibi bu kitabı okumakta geç kalmış, okusam anlayabilir miyim düşüncesinde olan herkese ısrarla tavsiye ederim. Çünkü en kötü okuyucuya bile birçok öğreti sunan çok özel bir kitap...
"Ben senin önünde yere kapanmadım, insanlığın çektiği bütün acıların önünde eğildim."
Sayfa 350
Her insanın, hiç olmazsa gidebileceği bir yeri olması gerekmez mi?
Beğenmeseler de seviyorum ellerimi,
hep olmayacak düşler görüyorum, yenileceğim kavgalara giriyorum durmadan..
Ama burada yeni bir öykü başlıyor: bir insanın yavaş yavaş yenilenmesinin , yeni bir hayat bulmasının, bir dünyadan başka bir dünyaya geçmesinin hiç bilmediği yepyeni bir gerçekle tanışmasının öyküsü...ve bu öykü yeni bir kitabın konusu olabilir. Bizim şimdiki öykümüzse burada bitiyor.
"Bence gerçekten büyük insanlar, dünyada büyük acılar çekmek zorundadır... "
Bu bakışlarda, insana acı verecek kadar güçlü bir duygu parıltısı tutuşuyor.
Belki de problemin kaynağı, aklımızın ve irademizin tutuklarımızın esiri olmasıdır.