"Bir gün seni tamamen çözebilecek miyim, merak ediyorum. "
"Sanmam!" Diyorum çenemi kaldırıp kolamı yudumlarken. "Kimseye o derce yakın olmak istemem."
"Öyle mi?" Gözlerini kısıyor düşünceli bir tavırla. "Neden?"
"Çünkü insanlar nankördür."
"Bazen bağırarak ağlarım. O kadar sesli ağlarım ki insanlar ağlama sebebimi canımın acıdığına yorar. Aslında canım yanıyor ama fiziksel olarak değil! Yaşadığım bu şeyler ruhuma zarar veriyor. O kadar ki bazen ölmek istiyorum. Hayat fazlasıyla umutsuz görünüyor. Neyse ki sağduyumu hala kaybetmedim. "