Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.31
Tatar Çölü
Dino BuzzatiTatar Çölü Yorumları ve İncelemeleri
Tatar Çölü yorumları ve incelemelerini, Tatar Çölü kitabı hakkındaki okur görüşlerini , Tatar Çölü puanlarını 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Kitap herkesin okuması gereken bir kitap ilk baslarda belki anlamazsınız ama tekrar tekrar okuduğunuzda anlicaksınız ama önemli olan sadece anlamak değil düşünmek ve ne demek istediğini öğrenmek. Herkese iyi okumalar.
Tatar Çölü
Bu kitapta Giovanni Drogo'nun ıssız ve sakin yaşamına göz atıyoruz. Bastiani Kalesi'ne atanan bir teğmenin ilk gördüğünde ne kadar izbe ve terk edilmiş dediği kalede yıllarca yaşamasını anlatıyor. Kaledeki tüm askerler bir umuda bağlanmış bir şekilde yıllarını bu kalenin içinde heba etmişlerdir. Tek bir umutları vardır o da Tatar'lı düşmanın bir gün kuzeyden geleceği ve tüm bu bekleyişlerin onca yıla değecek olmasıdır. Yıllar bir umutla geçer, Drogo gittikçe yaşlanır. İlk zamanlarında 4 ay kalıp kaleden gideceğini düşünmüştür fakat asla kaleyi terk edememiştir. İzin gününde şehire inmiştir fakat artık yaşadığı ev, arkadaşları, sevdiği kadın değişmiştir. Şehire bir daha ayak uyduramaz ve tek evi olan Bastiani Kalesi'ne geri döner. Ve yıllarca beklemeye başlar. Umutla beklemek onu ve diğer arkadaşlarını hep ayakta tutar. Umut hiç bitmez. Ve yıllar bu terk edilmiş kalede bu sınır bölgesinde geçip gider.
Kargalar yuva yapar, kırlangıçlar gider.
Kargalar yuva yapar, kırlangıçlar gider.
Kahramanımız Drogo çok uzaklarda bir kaleye atanır. Ha bugün ha yarın gideceğim derken bir ömrü Bastiani kalesinde geçirir. 1 değil, 3 değil, ömrünün tümünü kalede geçirir. Kendini adeta Bastiani Kalesi’ne hapseder. Kendisiyle birlikte okuyucusu da artık o kalenin bir demirbaşıdır. Kalede beklerken içinde bir tutam da umut vardır. Bu umut savaşın olmasıdır. Belki birgün gelirler de askerce çarpışarak ölürüm umududur. Zaten en çok da bu umuttur kaleye bağlarken bir yandan da yavaş yavaş içini, benliğini, gençliğini, yaşama sevincini yer. Drogo ve Bastiani Kalesi’nin umut dolu macerasında size iyi okumalar
232 syf.
·
Puan vermedi
Yalnızlığın, zamanın akışının, yaşamın, alışkanlıkların, umudun ,bekleyişin,hayalin kitabı. Yani hayatın ta kendisinin kitabı.
Daha şimdiden şunu söylemek istiyorum ki kesinlikle okuyun.
Hikaye çok tanıdık ;doyurulmamış beklentiyle sonlanan bir hayat. Kahramanımız kendi hikayesini yaşarken yine "kendi hikayesini" bekliyor.
Bir şekilde hepimiz bekliyoruz değil mi ama neyi bekliyoruz?
Hiç gelmeyecek olan ama bize biçilmiş olduğunu umut ettiğimiz renkli hayatı mı? Ya da alışkanlıklarımızı yenemediğimiz için ulaşamadığımız hayatı mı?
Belki de bize biçilen yaşam da diğerlerine biçilinden çok da farklı değildir. Ne yapalım , bunun için üzülecek değiliz herhalde?
"Sonuçta herkes layığını bulur. Angustina, her zaman, her şeyin bedelini fazlasıyla ödemeye hazırdı. Biz ise, aynı durumda değiliz, belki de sorun burada. Belki bizler çok şey talep ediyoruz. Gerçekte herkes layığını bulur."
Yalnızlık
Yalnızlık! Nedir yalnızlık? Yalnızlık ömür boyudur. Etrafında ne kadar çok insan olursa olsun, ne kadar geniş ve büyük kalabalıklar olursa olsun yalnızdır insan. Ve o insan bir kere tatmışsa o hissi, hiçbir zaman içindeki o kocaman, kapkaranlık boşluğu dolduramaz.
...
Bu his, herhangi bir şekilde içimizde beliriverir. Sevgilinizden ayrıldığınızda, en yakın arkadaşınızı veya bir yakınızı kaybettiğinizde, hatta ailenize çok bağlı iseniz evden ayrıldığınızda dahi onu en derin yerinizde beslersiniz.
...
Saydığım bu ayrılıklar aniden çıkar ve işte yalnızlık apansızın gelir yerleşir, orada büyür gelişir. Ve vazgeçemeceğiz şeyler elimizden gittiği için bu yalnızlığın yerini artık hiçbir şey ve hiçbir kimse dolduramaz. Artık bu yalnızlık yavaş yavaş kimse ile paylaşacayacağımız, kimsenin buna ilaç olamayacağı bir sancı olmaya başlar. Büyür de büyür.
...
Sonra bir gün gelir bir yerlerden. Umuttur o. Yıllar sonra belki bir şeyler olur der gibi, içimize doğar. Beklemeye başlarsın. Dualar edersin. Elinde olanlardan vazgeçersin, zamanından parandan, yaşamından, sağlığından belki de. Ve o umutla beklediğin ölümle gelir. Ölüme kadar beklersin. ...
Bu eser bekleyişin, umudun, özlemin, acının, gençliğinin heba edişinin eseridir. Bu eser yaşamın, ölümün, yalnızlığın örneğidir.
Bir şeylerin değişmesini istersiniz , değişmesi için beklersiniz. Ama aslında farkında olmadan monotona alışmışsınızdır ve değişmek için bir şey yapmazsınız. Hatta öyle alışmışsınızdır ki artık istediğinizi sandığınız değişmekten korkar olmuşsunuz.Okuduğunuzda kendinizden bir şeyler bulacağınız -ne yazık ki - bir eser olarak karşınıza çıkacak. Hatta bir yandan da kendinize böyle devam edemem dedirtecek ve tabi bir süre sonra yine hiçbir şeyin değişmediğini de belki farkettirecek belki farkettirmeyecek...
Drago, genç başarılı bir subay. Genç yaşta her yere çok uzakta olan bir kaleye görevlendiriliyor, dört ay somra görev yeri değişikliği yapabilir diye gidiyor ve dört ay sonra orada yaşaması, kaledeki arkadaşlarına karşı, günlük rutinlerine karşı bir alışkanlık olduğunu ve orada bir mudeet daha kalmaya karar verir, ve bir bakar ki ömrü tükenmiş ölüm döşeğinde halen o kalede... Neydi bu, bize neyi göstermeye çalışıyor yazar , alışkanlıklarimizin kurbanı olduğumuz zaman hayatımızdaki zincirleri kıramadığımız zaman, olduğumuz noktada geçmişe dönüp baktığımızda da sadece pişmanlık duyabileceğimizin altını çiziyor.
Yıllarca tatarların geleceğini bekledi kaledeki askerler, hep o umutla beklediler, tatarlar gelmeyecekti ve savaş olmayacaktı ama o umut onları o kimsenin kalmak istemeyeceği kalede yıllarca kalıyor ve son nefeslerini ya orada veriyor yada evlerine dönüp orada hayata veda ediyorlardi, yazar bize şunun da altını çiziyor, Umut insanı diri tutar...
Konu menfaat olunca en yakının dahi nasıl ihanetine uğrarsın, bunu sana en güzel şekilde gösteriye yazar. Öyle güzel temaları işliyor ki tüm duyguları yaşıyorsunuz.
Dili akıcı, olay örgüsü çok akıcı.
Tavsiyem olan bir eser oldu
Tanrıya kavuşacağını umanların , mutluluk için programlanmış insanların ve hep yarın için ümidi olan fakat akşamında elinde çay bardağıyla kanepede ölen insanların romanı . Dino Buzzati