Çemberin öbür ucunda, oybirliği yeniden ortaya çıkar: Köle durumuna düşen yurttaşlar özgürlüklerini ve istemlerini yitirdikleri zaman böyle olur. O zaman korku ve dalkavukluk, oyları alkışa çevirir; artık görüşüp konuşma yok, ya hayran olmak ya da lanet etmek vardır.
Köleler zincirler içinde her şeyi, hatta onlardan kurtulma isteğini bile yitirirler: Köleliklerini sever olurlar.
...
İlk köleleri köle yapan kaba güçse, onları kölelikte tutan korkaklıkları olmuştur.