Toprak Kovgunları
Kemal AteşEn Eski Toprak Kovgunları Gönderileri
En Eski Toprak Kovgunları kitaplarını, en eski Toprak Kovgunları sözleri ve alıntılarını, en eski Toprak Kovgunları yazarlarını, en eski Toprak Kovgunları yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Kısa süreli ölümler olmalıydı şu dünyada; o ölüm, o kısa süreli ölüm, ana sevecenliğiyle yüklü bir el gibi çekip almalıydı acılardan. Mutsuz günlerini yaşamamalıydı insan. Ya da uzun uykular, ölüme benzeyen, günlerce süren, çok uzun süren uykular olmalıydı. Kimse dokunmamalı, uyandırmamalıydı. Sonra acılardan kurtulduğu, sıkıntılarını attığı bir sıra uyanmalı, yeniden başlamalıydı yaşamaya. Hem ölümü düşünüyor, hem yaşamayı düşünüyordu Ayten. Bunalınca, sıkıntılar üstüne binince, böyle bir ölüm biçimi uyduruyordu kafasında; geçici bir ölüm istiyordu. Ama asıl yaşama güdüsüydü içinde ağır basan. Yaşam çekilmez de olsa, acılarla dolu da olsa, insanı çeken bir şey vardı şu dünyada. Neydi bu, anlamıyor Ayten. Sele kapılmış saman çöpü gibi, insanı alıp götüren bir şey var yaşamın içinde. Ölüm, bir kıyıya takılıp kalmaktı. Gitmeyen, yürümeyen bir saman çöpü olmak demekti. Bir saman çöpü olmayı kendine yediremiyor Ayten.
Sayfa 203 - Doğan KitapKitabı okudu
“Mutluluk eylemdeydi, oturup beklemede değil.”
Daha kestirme olan dik yokuşa değil de, Aytenlerin oraya çıkan geniş yola döndü. Buradan geçmek dayanılmaz , sıkıntılı bir mutluluktu Mahmut için. Ayten'i seviyordu, deli oluyordu o kız için. Mahalleden ayrılmak, işe gitmek bile istemiyordu. Ne ki kız bilmiyor bunu, söyleyemiyor. Daha yüzünü görmeden yüzlerce çukur açılıyor ayaklarının dibinde; bunlardan birine düşecekmiş gibi oluyor, yürüyemiyordu. Her karşılaştıklarında yüzünün nasıl kızarıverdiğinin ayrımındaydı.
Doğan KitapKitabı okudu
