Yazar kitaba tüketim sosylojisinde bahsedilen Diderot etkisiyle ilgili bir örnekle başlamış. Eski sabahlığından ayrılan bir adamın pişmanlığı ve yeni bir sabahlıkla gelen bitmek bilmez bir yeni eşya merakı başlamıştır adamda. Yeni kıyafet, yeni iş, büyük bir aile, bir tatil, büyük bir araba isteği diye uzayıp giden listede görmediğimiz bir şey vardır. Kendiliğinden oluşan bir tüketim kültürü. Tüketim ve bunun sonucunda sahip olmanın getirdiği psikoloji insana haz duygusunu tattırır. Çünkü sahip olmak insanlar için artık bir gurur gibi önemli. O arabaya sahip olamadığında tüketici kendini zavallı ve başarısız hatta dışlanmış hissedebiliyor. Günümüzde her şeyden o kadar çok ki, fazlalık çağındayız bu da daha çok al, onu da al, bunu da al, para harca, harca... insanlar düşünmüyorlar sadece alıyorlar. Düşünüyorum öyleyse varım felsefesi yerini çoktan tüketiyorum öyleyse varım mottosuna bırakmış durumda. Yazara göre insan artık ihtiyaç duyduğu için tüketmiyor, tüketmeye ihtiyaç duyuyor. Tüm meselede bu aslında. Kitabın özü de burada bence. Ve gösteriş toplumundayız artık. İnsanlar kendilerini markalar aracılığıyla ifade ediyor.
