Türk Dilinin Etimoloji Sözlüğü
İsmet Zeki EyüboğluTürk Dilinin Etimoloji Sözlüğü Sözleri ve Alıntıları
Türk Dilinin Etimoloji Sözlüğü sözleri ve alıntılarını, Türk Dilinin Etimoloji Sözlüğü kitap alıntılarını, Türk Dilinin Etimoloji Sözlüğü en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.''Türk dilinde, ağızların birbirinden çok uzak kalmaları yüzünden, ses değişmelerini kesinlikle belirleme olanağı yoktur, buna bir de Türklerin tarihleri boyunca başka ulusların yazılarını kullanmaları eklenirse durumun karışıklığı daha kolay anlaşılır.''
Sayfa 27Kitabı okuyor
ALMAK:
''Al-el sözcükleri arasında sesi değiştiren, ikisini birbirinden ayrıymış gibi gösteren a/e bağlaşımıdır. Tr. de bu iki ses sürekli olarak dönüşür, ağız ayrılıklarına göre biçimlenir. Tengri-tingri-tingiri-tengiri-tanğrı-tanrı dizininde dönüşme e'den a'ya doğru.''
Sayfa 25Kitabı okuyor
Aynen
ar, ayn (göz, kaynak, tıpkı)dan ayn-en/aynen olduğu gibi, gözle görüldüğü gibi, kaynakta olduğu gibi).
Ar.da en, an ekleri özdeşlik, ilgi, görelik bildirir (sözgelişi: şifahen/sözlü olarak, tahriren/yazılı olarak, ahiren/sonradan, gıyaben/arkasından, o yokken)..
Sayfa 57Kitabı okuyor
Ankara
gr. ankyra (çapa)dan Ankara.
Bu ilin kurucusu olarak Kral Midas gösterilir.
Sayfa 32Kitabı okuyor
AHTAPOT
AHTAPOT, gr, okhtapodi (sekiz ayaklı)-den ahtapot. Gr. okhta (sekiz), podi (ayak), okhtapodi.
Alm. Polyp, fr. polyp, isp. polipo, fars. heştpâ (sekiz ayaklı..
Sayfa 15Kitabı okuyor
ARAB, ARAP
ak. aribu (göçebe, konar-göçer)den arebu/arab.
Araplar, başlangıçta, yerleşik düzende yaşamayı bilmez, çölde konar-göçer topluluklar oluşturarak barınırlardı. İslam dininin yayılışından sonra, kimi Arap toplulukları illerde, yerleşik düzende yaşamaya koyuldular. İlde yaşayanlara medenî (İbr. il anlamına gelen madina'dan medine) dendi, Medine adından dolayı, çölde yaşayanlara da badiye (çöl)den dolayı bedevî adı verildi.
Ak. aribu sözcüğünün tr. karşılığı yörük (dolaşan, yürüyen, konup göçen)..
Sayfa 35Kitabı okuyor