Türkçe bir sözü ve bir- kökünden türeyen sözcükler, ilk bakışta salt sayılsal verilerden hareket ediyormuş izlenimi verir. Oysa birlik, birleşik, birim, birikim, birleşim gibi sözcüklerin ele alınan yapının bütüncüllüğünü ifade ettiği anlaşılıyor. Hem anlayış hem de kavramsal açıdan birbiriyle iç içe değerlendirilen özgün kurgular, bir sözünün teklik anlayışına dayanır. Dolayısıyla bir sözcüğü, kök anlamı bakımından sayısal bir tanım olmanın ötesine geçer. Diğer yandan edebiyatımızda ontolojik anlayışımızın özeti olarak kullanılan "birlik ve bütünlük" tanımlamasında bir ve bütün kavramlarının peş peşe geçmesinin bir pekiştirme olduğu anlaşılmaktadır. Anlamın özüne odaklandığımızda Bayat ve Mengü Tanrı'yı görüyoruz.
Türkçe verme sözünün bir anlam köküne, bitme kelimesinin bütün sözüyle özdeş köklere dayanması, Türkçe konuşların nasıl bir deryanın mâhîleri olduğunu kanıtlamaya yeter.
Sayfa 146 - Post Kitap, Divan Edebiyatı Vakfı Keyfiyet Mahfili Türkçe Araştırmaları: 1, 1. Baskı, İstanbul 2020, TÜRKÇENİN BÜTÜNLÜĞÜ