Ikinci Dünya Savasi sonrasi dönemde tüm dünyada üretici güçler büyümüs, bu büyüme uluslararasi is bölümüne yansimis ve toplumsal yasam hizli bir sekilde dönüsmüstü. Bu süreçte Türkiye kapitalist dönüsümün yörüngesine giren ülkeler arasinda yer aldi. Ülkenin kendi dinamikleri yerine dis dinamiklerin etkisinde ortaya çikan bu dönüsüm süreci, toplumu etkileyen saglik sorunlarinin ortaya çikisinda ve seyrinde etkili oldu. Günümüzde Türkiye’deki nüfusun içinde gençlerin orani fazla olmakla beraber yasli nüfusun orani giderek artiyor. Toplumda çocuk, genç ve kadin nüfusu etkileyen saglik sorunlari çözüme kavusturulmayi beklerken, ileri yasta görülen saglik sorunlari da önem kazaniyor. Nüfus büyük kentlerde yogunlasmis durumda. Ancak plansiz ve hizli bir sekilde büyümesi nedeniyle kentler saglikli yasam alanlari olmaktan her geçen gün daha fazla uzaklasiyor. Artan nüfusun düzenli gelir elde etmesini saglayacak yeni istihdam olanaklari yaratilamazken, bir iste çalisabilen sansli kisiler zorlu ve riskli sektörlerde uzun ve yipratici kosullarda ömrünü tüketircesine çalisiyor. Yatirim ve istihdam saglanmasi için uluslararasi sermayenin ülkeye gelmesine bel baglanmis durumda. Uluslararasi sermaye ise dünya genelinde emegi en fazla istismar etme olanaklarinin önüne serildigi ülkeleri tercih ediyor. Çalisma yasaminin yol açtigi saglik ve güvenlik risklerinin ortadan kaldirilmasina yönelik adimlar, yatirimlarin baska ülkelere kaydirilmasi olasiligini ortaya çikariyor. Bu durumda çalisanlarin sagliklarinin korumasina yönelik önlemleri almak çogu kez olanakli olmuyor. Çalisma yasamini düzenleyen kurallarin bulunmamasi, var olanlara da uyulmamasi, kisilerin saglikli sekilde çalisma yasaminda yer almalarini engelliyor. Çalisma yasami ile ilgili normlarin çalisanlarin sagligi bozucu özellikte olmasi, kapitalist üretim iliskilerinin fitratinda var. Refah artisi ve kalkinma için uluslararasi sermayenin yatirimlarina bel baglandigi için çevresel yikim süreçleri kesintisiz ilerliyor. Dogal kaynaklarin tüketilmesi tarim ve hayvanciligi olumsuz etkiliyor. Endüstriyel tarimin yayginlasmasiyla yiyeceklerin besin degeri ve içerdikleri kimyasal kalintilardan kaynakli saglik riskleri artiyor. Saglikli beslenmenin güvence altina alinmasina yönelik kamu politikalari ve kamusal denetim mekanizmalari bulunmuyor. Uluslararasi tekellerin güdümündeki tarim politikalari, nüfusun saglikli beslenmesini saglayacak kendi kendine yeterlilik ve gida egemenligi olanaklarini yikima ugratmis durumda. Kitapta kapitalist kalkinma modeli üzerinden refah ve kalkinma hayallerinin kuruldugu bir ülke olan Türkiye’de saglik sorunlarinin tarihsel gelisimi irdelenmektedir. Kitabin 1945 öncesini ele alan birinci bölümünde Osmanli Devleti’nin son dönemi ile Cumhuriyetin baslarindaki toplumun saglik durumu ele aliniyor. Bu dönemdeki bulasici hastaliklarla mücadele konusunda elde edilen kismi basarilar, modernlesme adimlarinin isçilerin omuzlari üzerinden ilerletilmeye çalisilmasi ve dogurganligin kontrolüne yönelik mediko-sosyal içerikli müdahaleler irdeleniyor. 1945-1980 arasi döneme odaklanan ikinci bölümde kapitalist yoldan kalkinma modelinin yol açtigi sagliksizlik üreten kosullar ele aliniyor. Üçüncü bölümde 1980 sonrasi yeniden biçimlenen uluslararasi is bölümü çerçevesinde çalisma rejiminin emek aleyhine yeniden yapilandirilmasi, taseronlasma, çevre sorunlari ve tarimsal üretim sorunlari irdeleniyor. Dördüncü bölümde ise kapitalist kalkinma modelinin sonucu olarak ortaya çikan sagliksizlik iklimi ele aliniyor. Kitapta Türkiye'deki tarihsel ve güncel örnekleri üzerinden kapitalist kalkinma modelinin, sagliksizlik üreten toplumsal yapinin yegane temel nedeni haline gelisi incelenmektedir. Günümüzde saglikli genç kusaklarin yetismesi saglanamadigi gibi ileri yasta görülen hastaliklarin salgin boyutuna ulasmasi da önlenemiyor.Fazla kiloluluk, seker hastaligi, yüksek tansiyon, kalp damar hastaliklari ve kanser gibi ileri yas sorunlarinin adeta salgin sekline bürünmesinin ardin
