'Şu anda,sana güzel bir söz söyleyebilmek için,on bin kitap okumuş olmayı isterdim,dedi:Gene de az gelişmiş bir cümle söylemeden içim rahat etmeyecek:
seni tanıdıgıma çok sevindim kendi çapımda.'
İnceleme yapabilmek için birkaç gün geçmesini bekledim, zira hala etkisindeyim.
Bugüne kadar okuduğum EN iyi kitaptı!
Üstüne söylenebilecek sayfalarca sözüm olmasına rağmen, bittiğinden beri sus pus kalakaldım.
Ağustosta başlamak gibi bir hataya düşmüştüm. Yazın rehavetinde okunacak, daha doğrusu anlaşılıp hazmedilebilecek bir kitap olmadığı için kış günlerine erteledim.
İyiki ertelemişim.
Ah be Selim Işık, ah be Turgutcum Özben..
Resmen hayatıma bir balyoz darbesi vurup gittiler.
Bir söz okumuştum; Tanrı bu dünyayı, Oğuz Atay Tutunamayanları yazabilsin diye yarattı diye. Çok abarttığını düşünmüştüm. Ama şimdi hak veriyorum.
Eğer edebiyat için böyle bir kavram varsa, Tutunamayanlar zirvedir, ve benim için daha Çook uzun yıllar zirvede kalacak.
Oğuz Atay'ın 7 kitabı var, ve ben hepsini üst üste okumamak için direniyorum şu an.
Öldüğüne en, enn üzüldüğüm yazar..
Kitabın ilk 300-350 sayfa barajını aşabilen herkes bir solukta bitirir. Gözünüz korkmasın.
Lakin, bu kitap için belli bir okurluk seviyesinde olmak lazım..
Belli bir yaş ve yaşanmışlık lazım..
Dilerim yarım bırakan herkes bu algısını kırar ve edebiyatın zirvesinden lezzeti alır..
Eğer 1000kitapta, sadece 1 kitap için 100 yıldız verebilme hakkım olsaydı, hepsini Tutunamayanlara verirdim..
Işıklar içinde uyu Oğuzum Atayım...
