Arabalar Beş Kuruşa hikayesini her okuyuşumda işte gerçek bu diyorum. Kendisi dışında herkese küçüçük ufkuyla, dar bakışıyla bakan insanlar, bunlar gerçek dünyadandır.
Ayran hikayesi için hiç bir şey yazmak gelmiyor içimden.. Çok üzücüydü ama maalesef o da bir o kadar gerçek dünyaya ait...
Sırça Köşk'e ise buradan köye yol olacak kadar yazabilirim. Yine de sadece hikayenin son kısmını buraya bırakmakla yetineceğim:
Halk Sırça köşkün enkazını çabuk temizlemiş, dünyada onsuz da yaşanabileceğini anlayarak eski hayatına dönmüş, işini yine arasından seçtiği adamlara gördürmüş, ama sırça köşkün kötü hatırasını uzun zaman zihninden çıkarmamış. İhtiyarlar çocuklarına ondan bahsederlerken , şu nasihati vermeyi unutmazlarmış :
"Sakın tepenize bir sırça köşk kurmayınız... Ama günün birinde nasılsa böyle bir
sırça köşk kurulursa , onun yıkılmaz , devrilmez bir şey olduğunu sanmayın. En heybetlisini tuzla buz etmek için üç beş kelle fırlatmak yeter..."
Sabahattin ALİ bir efsanedir. Dünden bugüne değişmedi...
