Zweig okumak, onu sonradan keşfeden biri olarak her zaman keyif verici, ufuk açıcı bir durum benim için. "Üç Büyük Usta" da bunlardan birisi. Üç büyük yazar özellikle Dostoyevski ile öyle detaylar veriyorki hayret etmemek elde değil. Gerçekten Zweig üç yazarı hatmetmiş, ve üzerine ciddi araştırmalar yapmış. Bu açıdan hayranlık duymamak elde değil. Ama bu kitabını okuyabilmek, hazmedebilmek için bu üç yazarın külliyatına hakim olmak gerekir. Tüm yazarların eserlerini ne azından bir kısmanı 10-15 yıl önce okuyunca konuya vakıf olmaktan biraz uzaklaşıyorsunuz maalesef. Bu üç yazarın hayatından daha ziyade kitaplarına ve kitaplardaki ruh durumuna odaklanan bir yapısı var kitabın. Özellikle Dostoyevski'ye biraz daha hakim olduğumdan en fazla ondan keyif aldım. Ama bilmediğiniz, veya okusanızda hatırlayamadığınız bir kahramandan bahsederken anlattıkları tam olarak size geçmiyor. Ama yazarların yaşadıkları dönemler, içinde bulundukları çevre, aşkları, yoksullukları, yaşadıkları hakkında bir çok şey öğrenmenize yardımcı oluyor. Bana göre bu üç yazarın külliyatına hakimseniz çok keyif alınacak bir kitap, yoksa okumak gerçekten zor olur.
