Uluslararası İlişkiler Teorileri Gönderileri
Uluslararası İlişkiler Teorileri kitaplarını, Uluslararası İlişkiler Teorileri sözleri ve alıntılarını, Uluslararası İlişkiler Teorileri yazarlarını, Uluslararası İlişkiler Teorileri yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Bir devletin kapasitesi ne kadar büyük olursa diğerlerini uygulayacağı tehdit potansiyeli de o kadar büyük olmaktadır. Şüphesiz ki bu durum da diğer devletler üzerine caydırıcı ve korkutucu bir etki yaratmaktadır.
Uluslararası sistemdeki Büyük güçler sadece orduları büyük olanlar değil, gücün tüm birleşenlerini bünyesinde bulunduranlar yani kapasitesi güçlü olanlardır.
Gerçekçilik askeri gücün ve bu sayede kazanılan siyasi gücün bir devletin uluslararası alanındaki en önemli silahları olduğunu ileri sürerken; Yeni Gerçekçilik askeri gücün önemini kabul etmekle beraber sosyal, kültürel, yapısal ve teknolojik özellikleri de gücün bileşenleri olarak tanımlamaktadır.
Bir devletin gücü; kaynakları ve bu kaynakların yapısı, toprak büyüklüğü ve nüfusunun kalitesi, devlet kurumlarının etkililiği, Silahlı Kuvvetlerinin boyutu ve kalitesi, gelişmişlik düzeyi, ekonominin büyüklüğü ve liderlerin becerikliliği ile belirlenmektedir.
Klasik gerçekçiler, gücü nihai bir amaç olarak görmektedirler ve askeri gücün uluslararası alanda devletin çıkarlarını elde etmesi için yeterli olduğunu savunmaktadırlar.
Yeni Gerçekçilik ise devletlerin nihai amacının anarşik sistemde var olmaları olduğunu ve gücün bu doğrultuda bir araç olduğunu kabul etmektedirler.
Klasik gerçeklikte olduğu gibi devlet halkını korumalı ve onların refahını sağlamalıdır. Bu bağlamda devletin en önemli görevi uluslararası sistemin uyguladığı baskıya dayanmak ve diğer devletlerden gelecek saldırılara etkisiz hale getirmektir.
Şüphesiz ki devletin bu görevleri gerçekleştirmek için kullanacağı araç bünyesinde bulundurduğu güçtür, yani sahip olduğu kapasitesidir.
Hiçbir korunma merkezinin olmadığı uluslararası anarşik alanda, devletler diğer devletlerin açıkladıkları niyetlerine ya da Söylemlerine değil kendi kapasitelerine güvenmek zorundadır.
Devletler mantıklı birimler olsa da zaman zaman yanlış hesaplamalar yapabilmekte ve yanlış eylemlerde bulunabilmektedirler. Şüphesiz ki bu yanlışlardan en önemlileri Yanlış zamanda yanlış devlete saldırmak ve saldırgan bir devletin niyetini anlayıp ona karşı savunma gerçekleştirmemektir.
Yeni Gerçekçi Teoriye göre, savaşın kazananının olmadığı görüşünü benimsemekte ve zaferi elde eden tarafın bile farklı bir şekilde yenilgi aldığını ileri sürmektedir.
Uluslararası ilişkilerin doğası; Savaş halidir..
Tüm devletlerin benzer unsurlar olduğundan hareketle, yeni gerçekçiliğin genel görüşüne göre devletler üzerindeki baskı ve kısıtlamaların kaynağını Anarşi oluşturmaktadır.
Böylece devletler sistemdeki varlıklarını anarşik bir ortamda sürdürmeye çalışmaktadırlar.
Devletleri diğer aktörlerden farklı kılan, baskıya direnme ve fırsatları kazanca çevirebilme kapasitesi olup bu durum onları uluslararası sistemin temeline oturturken, herhangi bir üst otoriteye karşı sorumlu olmamaları da onlara, Egemen olma özelliği vermektedir.
Uluslararası baskı devlet adamlarına neredeyse onun birer hizmetkarı yapmaktadır. Bu bağlamda karar alıcılar dış politika planlarını hazırlarken ya da devletin eylem çerçevesini çizerken, yapının oluşturacağı baskıyı hesaba katmak zorunda kalmaktadır.
Temelde tüm devletler Aynı ölçüde baskıya maruz kalmaktadırlar; Ancak her birinin bu baskıya verdikleri cevap, - yani karşı koyma becerileri - farklı olmaktadır.
Bunun nedeni ise, devletlerin kapasitelerinin gelişmişlik düzeyidir.
Büyük devletler; Büyük aktörler olmaya devam ettikçe, uluslararası sistemi yapısı onlar tarafından belirlenmeye devam edecektir.
Yeni Gerçekçiliğin Klasik Gerçeklikten Farkı
Klasik gerçekliğin aksine yeni Gerçekçilik, uluslararası aktörlerin sadece devletler olmadığını kabul etmektedir.
Giderek etkileri artan, Uluslararası örgütlerin, sivil toplum kuruluşlarının, çıkar gruplarının, çok uluslu şirketlerin, diaspora ve lobilerin, bağımsız araştırma - istihbarat kuruluşlarının ve bireylerin sistem içindeki önemini vurgulaması bakımından yeni Gerçekçilik klasik gerçekçiliğe göre daha kapsamlı bir teori olma özelliği ifade etmektedir.