Uzun Yürüyüş
Ayhan GeçginUzun Yürüyüş Gönderileri
Uzun Yürüyüş kitaplarını, Uzun Yürüyüş sözleri ve alıntılarını, Uzun Yürüyüş yazarlarını, Uzun Yürüyüş yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
İlk kez sessizliğin sesten daha acı verici olabileceğini hissetti.
.
Sayfa 110 - MetisKitabı okudu
Hayat özgür değilse, hayat değildir.
Son
Sayfa 147 - MetisKitabı okudu
.. insan, milyonlarca yıldır her gece yıldızların yerlerini aldığı bu gökyüzünün altında yönünü nasıl şaşırmış hissederdi?
.
Sayfa 110 - MetisKitabı okudu
Yeryüzü hâlâ geniş değil mi? Bu engin gök altında herkes için bir yer yok mu? Benim için bir yer yok mu? Bir zamanlar galiba bir amacım vardı, bir yere doğru gittiğimi sanıyordum.
Ama artık yaşamımın yönünü yitirdim. Ne nereden geldiğimi, ne nereye gittiğimi biliyorum.
Peki ama yaşamının bir yönü hiç olmuş muydu?
Sayfa 110 - MetisKitabı okudu
Bir amacım var benim, dosdoğru gitmek. Tek düşünmem gereken bu, ileriye gitmek, çizginin sonuna varmak, belki çizginin sonundan, eğer varsa öteki tarafa çıkmak.
Sayfa 19Kitabı okudu
Herkesin bir kimsesi olmak zorunda mı?
.
Sayfa 67 - MetisKitabı okudu
O fotoğrafla beni sonsuza kadar hapsettiler. Şimdi nereye gidersem gideyim, orada hep tutsak kalacağım.
.
Sayfa 64 - MetisKitabı okudu
.. yollarını adımlarımın oluşturduğu bir labirentte dolanıp duruyorum.
.
İnsan duvarları olan bir hapishaneden kaçabilirdi ama duvarlarının yıkıntılar olduğu bir hapishaneden nasıl kaçabilirdi? Belki, diye düşündü, ne altımda ne arkamda ne de önümde uzanan bir yol var, belki yalnızca yollarını adımlarımın oluşturduğu bir labirentte dolanıp duruyorum.
Sayfa 54 - MetisKitabı okudu
insanın bir yeri, bir evi, bir toprağı olması lazım
Eskiden bir adam evinden çıkar, gidip bir yer, bir köşecik, şöyle bir parça arazi, evinin direklerini çatacak bir parça toprak mutlak bulurdu. Dünya o zaman büyüktü, genişti.
Yaa. Şimdi ne yapman lazım biliyon mu, tam aksini. Yerinden hiç ayrılmıycan, neredeysen ora ya sıkı sıkı tutunacan. Ha böyle yapışacan.
Ama bırakmıyorlar, bırakmıyorlar, seni yene bulup yene yerinden söküp atıyorlar."
Sayfa 51 - MetisKitabı okudu
Umutsuz bir eylemdi benimki, dedi kendi kendine, başka türlü nasıl olabilirdi., umutsuzluk dışında başka nasıl doğabilirdi, en baştan biliyordum bunu.
.
Sayfa 54 - MetisKitabı okudu
İki boşluk, iki engin sessizlik arasında, diye düşündü, sürükleniyorum. Hiçlikten hiçliğe.
.
Sayfa 92 - MetisKitabı okudu
..tüm bu insanlar kim?
Kalabalığa bakıp nasıl bir kalabalık bu, diye kendine sordu, nasıl bir dünya bu?
Aklında insanlar değil, sadece geçip giden ayakların hareketi kalıyordu. Ayaklara bakılırsa hızlı ayakların dünyası, yere abanan adımların dünyasıydı bu.
Ama nereden gelip nereye gidiyorlardı? Onların böyle hareket etmesini sağlayan şey neydi? Şu dünyayı döndüren şey neydi?
Sayfa 27 - MetisKitabı okudu
Benimki sürükleniş, dedi kendi kendine, başka bir şey değil. Bir iradem varmış, bir şeyi yapmaya kararlıymışım gibi konuşup duruyorum, oysa hiç gücüm yok, burada, sanki denizin üzerindeki bir toprak parçası, bir adaymış gibi ağır ağır kayan toprağın üstünde sürükleniyorum.
.
Sayfa 23 - MetisKitabı okudu
Dünya sanki artık genişleyen, geniş göğün altında, insanın ayakları altında ufka doğru uzayıp giden düz bir yüzey değil de hemen yanı başında yükselen bir duvara dönüşmüş.
Ya da artık küçük bir küre bu, yalnız o kişiyi saran, bir insan boyutunda, küçük, saydam bir dünya.
.
Sayfa 22 - MetisKitabı okudu
Saf güç, diye mırıldandı, insanın yalnızca kendi gücüyle, bu dünyada var olması olanaklı değil mi? Çevresindeki insanlardan aldığı güçle değil, onaylamazlar, sevgiler ya da nefretlerle değil, kendi içinden doğan güçle var olması olanaklı değil mi?
.
Sayfa 20 - MetisKitabı okudu